Οι τελευταίες εκλογές της 17ης Ιουνίου, διαμόρφωσαν ένα νέο πολιτικό δίπολο, με παληά πολιτικά υλικά. Η ΝΔ συσπείρωσε τους συντηρητικούς ψηφοφόρους καλλιεργώντας τον φόβο της πτώχευσης και της επιστροφής στην δραχμή, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε τους απελπισμένους, που ο θυμός τους ώθησε να ψηφίσουν αντισυστημικά.
Τα δύο νέα, μεγάλα πλέον κόμματα, χρησιμοποίησαν τα δύο αυτά κυρίαρχα συναισθήματα, τον φόβο και τον θυμό, για να επενδύσουν στην δημιουργία ενός νέου κύκλου δικομματισμού της χώρας.
Η τραγικότητα του διλήμματος των πολιτών σε αυτές τις εκλογές, ήταν ότι τα μεν δυο κόμματα που έφεραν την χώρα σε αυτή την κατάσταση (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) προβλήθηκαν ώς παράγοντες σταθερότητας και υπευθυνότητας, το δε άλλο κόμμα που διεκδικούσε την εξουσία (ΣΥΡΙΖΑ), ώς ριζοσπάστες μεταρυθμιστές με προτάσεις υψηλού ρίσκου και χαμηλής πιθανότητας επιτυχίας.
Σε όλη την προεκλογική περίοδο, τα δύο αυτά κόμματα (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ), στόχευσαν επιτυχημένα το θυμικό του Ελληνα, επιβεβαιώνοντας για άλλη μιά φορά, την άριστη δυνατότητα των διεκδικητών της εξουσίας να διαχειρίζονται την πολιτική ανωριμότητα πολλών συμπολιτών μας. Ομως, αυτή την φορά έκαναν λάθος, διότι διαμόρφωσαν ένα πολιτικό σκηνικό που πολύ γρήγορα θα στραφεί εναντιον τους.
Η ΝΔ θα κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, με το αποδυναμωμένο και σπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ και την φοβική ΔΗΜΑΡ, με στόχο την επιστροφή στο fair play της ΕΕ και την διαχείριση του μνημονίου πρός φιλολαϊκότερη κατεύθυνση με άρωμα ανάπτυξης. Οσο όμως επιτυχημένοι και να είναι στην επίτευξη αυτών των στόχων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους περιμένει στο απέναντι πεζοδρόμιο, συνεχίζοντας την διέγερση του θυμού των απελπισμένων, οι οποίοι τους επόμενους μήνες θα πολλαπλασιάζονται. Κάθε λάθος, αστοχία ή αδυναμία της διαπραγμάτευσης θα γίνεται σημαία αντιπαράθεσης, με αποτέλεσμα την γρήγορη φθορά της νέας κυβέρνησης και των κομμάτων που την απαρτίζουν. Και όταν η φθορά μεγαλώσει, θα έρθει η ώρα που ο θυμός θα πάρει την εκδίκηση του απο τον φόβο και θα κληθεί ο Αλέξης να μας δείξει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
Και τότε, θα αρχίσουν τα δύσκολα. Οι εταίροι της ΕΕ θα έχουν ήδη διαπραγματευθεί με την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και θα έχουν ήδη ελαφρύνει το μνημόνιο με μιά 3η έκδοση, και θα δυσκολευθούν ιδιαίτερα να επανέλθουν σε νέα διαπραγμάτευση. Το κλίμα θα επιβαρυνθεί περισσότερο, αν οι εξελίξεις σε Ισπανία και Ιταλία είναι αρνητικές και το αντι-νοτιοευρωπαϊκό μένος των Βορειοευρωπαίων έχει εκτιναχθεί στα ύψη.
Ο Αλέξης τότε θα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους. Ο ένας δρόμος είναι αυτός της μετωπικής σύγκρουσης με τους κουρασμένους απο εμάς εταίρους, ο οποίος εκτιμώ ότι θα οδηγήσει σε ρήξη με άγνωστες επιπτώσεις, ενώ ο άλλος δρόμος είναι ο γνωστός δρόμος της κωλοτούμπας, πού θα οδηγήσει την Ελληνική κοινωνία σε πλήρη απογοήτευση, με επίσης άγνωστες επιπτώσεις.
Το μόνο απίδι που θα έχει τότε ο σάκος του Αλέξη, είναι η αλλαγή του κλίματος στην Ευρώπη και η εμπέδωση της συστημικότητας της κρίσης, απο τους ισχυρούς της Ευρώπης με υιοθέτηση άλλων στρατηγικών. Μόνο που το απίδι αυτό θα είναι μόνο ένα και αυτοί που θα το διεκδικούν, πολλοί.
Για να αποφύγουμε την παραπάνω εξέλιξη, τα Ελληνικά κόμματα θα πρέπει επιτέλους να κινηθούν με μεγάλη προσοχή, σοβαρότητα, υπευθυνότητα και ρεαλισμό. Η μέν κυβέρνηση που θα προκύψει, θα πρέπει να σχεδιάσει και να υλοποιήσει την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου με τέτοιο τρόπο που να ικανοποιήσει τον Ελληνικό λαό αλλά και τους εταίρους μας στην ΕΕ . Η δε αντιπολίτευση θα πρέπει να λειτουργήσει με τέτοιο τρόπο που να δίνει διαπραγματευτικό επιχείρημα στην κυβέρνηση, χωρίς όμως να την απαξιώνει στο εσωτερικό της χώρας.
Βασική προυπόθεση για την επιτυχία της νέας κυβέρνησης είναι να δώσει πολύ γρήγορα στο εσωτερικό της χώρας, το στίγμα της ανασυγκρότησης και της δικαιότερης λειτουργίας των θεσμών. Θα πρέπει να επιλέξει τα ισοδύναμα μέτρα, που θα ελαφρύνουν τους σωστούς φορολογούμενους Ελληνες, μεταφέροντας τα βάρη στους φοροφυγάδες και τους κρατικοδίαιτους. Επιπλέον, θα πρέπει να προχωρήσει τάχιστα στην λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της ανομίας, έτσι ώστε να επανέλθει το αίσθημα δικαίου και ασφάλειας στην Ελληνική κοινωνία. Τέλος, θα πρέπει επειγόντως να αρχίσει την ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης με γνώμονα την αποτελεσματικότητα και να πάρει αναπτυξιακά μέτρα για την τόνωση της οικονομίας και μείωση της ανεργίας.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αλλάξει γρήγορα το κλίμα της κατήφειας και της μιζέριας που έχει κυριαρχήσει τα τελευταία δύο χρόνια στην Ελληνική κοινωνία. Είναι όμως επίσης σημαντικό να αρχίσουν οι Ελληνες να συνειδητοποιούν, ότι ο παρασιτισμός στο κράτος και η προσμονή του απομηχανής θεού δεν οδηγούν πιά πουθενά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου