Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

είδες ο Γιωργάκης

κοίτα που θα μας εκπλήξει ο Γιωργάκης, όχι μόνο με τα αποτελέσματα των εκλογών αλλά και με τις κινήσεις του σαν πρωθυπουργός.
Το πως κατόρθωσε, τα προηγούμενα δύο χρόνια να εκτοπίσει απο το ΠΑΣΟΚ, τους περισσότερους απο το λεγόμενο "παλαιό ΠΑΣΟΚ" και κυρίως αυτούς που είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλα, κανείς δεν το κατάλαβε.
Το πώς κατόρθωσε, με το μειλίχιο ύφος του, να κυριαρχήσει στην μάχη του με το Κωστάκη και μάλιστα με 10% διαφορά, κανείς δεν το πίστευε. Ισως μόνο η μάνα του. Αυτή ξέρει, ώς νύφη, σύζυγος και τώρα, μητέρα πρωθυπουργού.
Και μετά τις εκλογές, η επιλογή των υπουργών. Το πως ο Γιωργάκης, που στο μεταξύ έγινε Γιώργος, δημιούργησε ένα αξιοπρεπές κυβερνητικό σχήμα, αφήνοντας έξω φαντάσματα του παρελθόντος, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, κανείς δεν το περίμενε.
Οι πρώτες του κινήσεις, το ταξείδι στην Ηλεία, οι ομιλίες για την δημόσια διοίκηση και τα ρουσφέτια, η μείωση των κρατικών αυτοκινήτων, η πρόταση για νέο εκλογικό νόμο, ακόμα και η στάση του στο ταξείδι του στη Τουρκιά, νομίζω ότι αιφνιδίασαν τους πάντες.
Ας ελπίσουμε να συνεχίσει να μας εκπλήσει. Γιατί, ανεξάρτητα απο τα πολιτικά πιστεύω του καθενός, όλοι ελπίζουμε να πετύχει, γιατί απλά ή χώρα δεν έχει άλλα περιθώρια.
Η οικονομία πρέπει να ανακάμψει γρήγορα και να αρχίσουν κινήσεις για την αναδιάρθρωση των δομών της, που είναι προβληματικές απο γεννέσεως του Ελληνικού κράτους.
Η ανεργία πρέπει να μειωθεί γιατί ο κόσμος έχει φτάσει στα όριά του.
Οι δημόσιες παροχές (υγεία, παιδεία, διοίκηση κλπ) πρέπει να ξαναγεννηθούν.
Η ασφάλεια και η αξιοπρέπεια του πολίτη πρέπει να ανακτηθούν ξανά.
και πολλά ακόμα πρέπει να αλλάξουν, γιατί ο Ελληνας έχει ανάγκη να νοιώσει ασφαλής, σημαντικός και να αρχίσει να ονειρεύεται για τη ζωή του και το μέλλον του.
Οι πολίτες έδωσαν στον Γιώργο αυτό που ζήτησε. Ισχυρή αυτοδυναμία. Αλλά χωρίς λευκές επιταγές και μεγάλη πίστωση χρόνου. Μέχρι την άνοιξη, στις προεδρικές εκλογές. Γιατί ο κόσμος δεν αντέχει άλλη απαξίωση και την έχει στημένη στην γωνία. Και αν αρχίσουν πάλι τα ίδια, οι πολίτες θα τον τιμωρήσουν, όπως τον άλλον. Ασάλειωτα και χωρίς δεύτερη ευκαιρία. Γιατί, όπως είπαμε, δεν υπάρχουν περιθώρια.
Και μόνο τότε, αν πετύχει, θα κατοχυρωθεί στην συνείδηση μας ώς Γιώργος. Αλλοιώς θα ξαναγίνει Γιωργάκης και θα χαθεί στίς πτυχές της ιστορίας. Οπως ο άλλος.

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

και όμως είναι αλήθεια

ΟΘΩΝ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Θέλοντας να προλάβωμεν όσον ένεστι τα εξ ενδεχομένων πυρκαϊών δυστυχήματα, επί τη προτάσει του Ημετέρου επί των Εσωτερικών Υπουργού, απεφασίσαμεν και διατάττομεν.Α'. Απαγορεύεται η χρήσις τού καπνίζειν είτε διά καπνοσυρίγγων (τσιμπουκίων), είτε διά σιγάρων, εις πάντας εν γένει τους υπαλλήλους και υπηρέτας του Κράτους εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημάτων.Β'. Η απαγόρευσις αύτη επεκτείνεται: και εις πάντα άλλον προσερχόμενον εις τα ειρημένα καταστήματα και γραφεία χάριν υποθέσεως ή άλλης τινος αιτίας.Γ'. Ο Ημέτερος επί των Εσωτερικών Υπουργός θέλει δημοσιεύσει και εκτελέσει το παρόν Διάταγμα.
Εν Αθήναις, την 31 Ιουλίου 1856.
Εν ονόματι του Βασιλέως
Η Βασίλισσα
ΑΜΑΛΙΑ

Κυριακή 28 Ιουνίου 2009

προχωράνε ΣΥΡΙΖΑ στην διάλυση

ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμφισβήτητα ο χαμένος των τελευταίων εκλογών. Απο το 5,04% των εθνικών εκλογών του 2007, πτώση στο 4,7% παρά την δημοσκοπική εκτίναξη του 18% του φθινόπωρου του 2008.
Τί έφταιξε άραγε ? Η δυαρχία Τσίπρα-Αλαβάνου ? Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στα γεγονότα του Δεκέμβρη ? οι ασαφείς θέσεις του στα βασικά θέματα αντιπαράθεσης των κομμάτων ? η πολυφωνία μεταξύ Συνασπισμού και συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ ? η έπαρση απο τά δημοσκοπικά ποσοστά ? Ισως όλα μαζί αλλά και κάποια άλλα που κρύβονται πίσω απο αυτά.
Νομίζω ότι είναι για όλους σαφές ότι τα δημοσκοπικά ποσοστά του φθινοπώρου του 2008, προερχόταν κυρίως απο δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι κατά την διάρκεια της κρίσης του κόμματός τους, αλληθώρισαν πρός τα αριστερά, σε ένα κόμμα που τους φάνηκε φιλικότερο απο άλλα.
Και ενώ τότε διαφάνηκε, για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση, η διάθεση κάποιου κόσμου να υποστηρίξει έναν τρίτο πόλο, πιό ριζοσπαστικό, ανθρωποκεντρικό και φιλοπεριβαλλοντικό, ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε παροιμιώδη ανικανότητα να συγκροτήσει αυτόν τον πόλο και να συγκρατήσει στίς τάξεις του, αυτόν τόν κόσμο.
Ανθρώπινη ανικανότητα ? οργανωτική αδυναμία ? Νομίζω κάτι βαθύτερο, το οποίο αυτά τα δύο έκαναν ακόμα χειρότερο :
αδυναμία άρθρωσης σαφούς και συγκροτημένου πολιτικού λόγου, που να προσδιορίζει στόχους, θέσεις και κυρίως όραμα.
Τι ακριβώς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σύντροφοι και τι πρεσβεύει σήμερα?
Σε μία περίοδο, που το μόνο σαφές πολιτικό σύστημα είναι ο καπιταλισμός, που παρ' όλες τις αδυναμίες του (οικονομική κρίση κλπ) , προσφέρει ένα συγκεκριμένο μοντέλλο διακυβέρνησης, η άρθρωση άλλου πολιτικού λόγου απαιτεί τουλάχιστον σαφήνεια, πληρότητα, αλλά και προοπτική εφαρμογής.
Φυσικά, για να μην είμαι άδικος και ο παραδοσιακός κουμουνισμός περιγράφει ένα σαφές πολιτικό σύστημα το οποίο όμως αποστρέφεται το μεγαλύτερο μέρος των λαών, ειδικότερα αυτών στους οποίους εφαρμόσθηκε.
Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι Ελληνικό. Είναι τουλάχιστον πανευρωπαικό για να μην πώ παγκόσμιο. Γι' αυτό είδαμε άνοδο της Δεξιάς στίς τελευταίες ευρωεκλογές , παρ' όλη την οικονομική κρίση που το μοντέλλο της προκάλεσε.
Στην Ελλάδα, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ με τις επιλογές του, έκανε το πρόβλημα εντονότερο. Ας μην ξεχνάμε ότι η οργάνωση, η συνεργασία και η σαφήνεια δέν συγκαταλέγονται στα Ελληνικά χαρίσματα.
Στην κατάταξη αυτή των μοντέλλων έχουμε φυσικά και την σοσιαλδημοκρατία. Η οποία όμως τα τελευταία χρόνια παρέκλινε ιδιαίτερα πρός τον καπιταλισμό σε σημείο που οι διαφορές της με αυτόν (κράτος δικαίου, ανθρωποκεντρικές πολιτικές κλπ) να αμβλυνθούν τόσο πού να μην είναι σαφείς. Ασε, που σε πολλές χώρες απο αυτές που εφαρμόσθηκε, στο τέλος άφησε πικρή γεύση.
Σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω, οι λαοί διψούν γιά κάτι καινούργιο, και το δείχνουν κάθε φορά πού κάτι διαφορετικό εμφανίζεται. Διαφορετικό όμως, όχι ξαναζεσταμένο και σερβιρισμένο σε νέο πιάτο. Πλήρες και όχι αποσπασματικό. Δημιουργικό και όχι απλά καταγγελτικό.
Τι χρειάζεται λοιπόν ?
Ηρθε η ώρα να γεννήσουμε αυτό το "νέο μοντέλλο".
Που να προσδιορίζεται σαφώς απο τα υπάρχοντα πολιτικά συστήματα (καπιταλισμός, κουμουνισμός κλπ) και να περιγράφει ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλλο, όχι απλά να καταγγέλει το παληό. Χωρίς αγκυλώσεις απο το παρελθόν και φοβίες ταμπελοποίησης. Ενα μοντέλλο που να ορίζει τις επιδράσεις του στούς συντελεστές ευημερίας του ανθρώπου (υγεία, παιδεία, απασχόληση κλπ) και να αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα όπως η μετανάστευση, η προστασία του περιβάλλοντος, οι εξαρτήσεις κλπ με ρεαλισμό και όχι με ευχολόγια.
Το σημαντικότερο σε αυτό το "νέο μοντέλλο" είναι να περιέχει νέες ιδέες,να είναι πλήρες, σαφές και να μπορεί να εφαρμοσθεί.
Γιατί κακά τα ψέματα, σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, όταν ορθώνεις πολιτικό λόγο πρέπει να υπάρχει προοπτική εφαρμογής του.
Οταν φτιάχνεις ένα πολιτικό κόμμα πρέπει να έχεις πρόγραμμα εξουσίας απο την πρώτη ημέρα. Αλλοιώς είσαι κοινωνικό κίνημα, κίνηση πολιτών ή σύλλογος πολιτικής αναζήτησης.
Και επειδή οι εποχές άλλαξαν και ο κόσμος θέλει αποτελεσματικότητα σε εγκαταλείπει και ακολουθεί αυτούς που μπορεί να μήν είναι τόσο συμπαθείς όσο εσύ αλλά εγγυούνται διακυβέρνηση.
Και ας θυμόμαστε πάντα, έναν βασικό κανόνα της βιολογίας : η επιβίωση δεν είναι υποχρεωτική.

Παρασκευή 29 Μαΐου 2009

μετά το debate

Ευρωεκλογές 2009, τι πλήξη και αυτή!
κάθε εκλογική αναμέτρηση (εθνική, δημοτική ή ευρωπαική) τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιό πληκτική. Οι πολίτες όλο και πιό αδιάφοροι. Οι πολιτικοί, όλο και πιό προβλέψιμοι, πού επαναλαμβάνονται σε πράξεις και λόγια τα οποία δεν πείθουν ούτε την μάνα τους. Και το ενδιαφέρον του κόσμου για τις εκλογές φθίνει και φθίνει. Και έτσι,προβλέπω ότι σε μερικά χρόνια ,οι εκλογές θα είναι μια διαδικασία που θα νοιώθουμε οτι δεν μας αφορά.
Γινόμαστε Αμερική κι δεν το έχουμε καταλάβει. Αυτό που φτύναμε, το λουζόμαστε όπως έλεγε η μάνα μου. Γιαυτό καλύτερα ας μην φτύνουμε.
Χθές ήταν το debate των πολιτικών αρχηγών, το μόνο στην Ευρωπαική Ενωση. Οι άλλοι, ούτε αυτό κάνουν. Οπως έλεγαν όλοι οι έγκριτοι και έγκυροι δημοσιογράφοι και αναλυτές, ο στόχος όλων των αρχηγών ήταν ένας : να μην κάνουν λάθος. Οχι να αναλύσουν τις θέσεις τους αλλά να μήν κανουν λάθος. Ούτε να περιγράψουν το όραμα τους για την χώρα, αλλά να μην κάνουν λάθος. Και έτσι, παρακολουθήσαμε μιά στημένη σούπα, χωρίς παλμό, με καθ' έδρας μονολόγους και χωρίς καμμία σαφή και ουσιαστική απάντηση για κανένα θέμα.
Ο Κώστας κούναγε τα χέρια, γιατί του είπαν ότι έτσι φαίνεται φιλικότερος, ο Γιώργος χαμογελούσε και μίλαγε αργά και σταθερά, γιατί του είπανε ότι αν δεν κάνει έτσι, θα κάνει σαρδάμ, και οι άλλοι τρείς, μαζεμένοι, που επειδή δεν είχαν μάλλον κανέναν να τους πεί τι να κάνουν, προσπαθούσαν να το παίξουν άνετοι, αλλά δεν τους έβγαινε.
Κανείς τους όμως, δεν έβγαζε αύρα ηγέτη που μπορεί να εμπνεύσει αυτούς που τον ακούνε, με λόγο άμεσο, συγκροτημένο και απόψεις με αρχή, μέση και τέλος. Πολιτική με όρους επικοινωνίας δεν γίνεται. Η πολιτική θέλει ψυχή και συγκρότηση. Γιαυτό γινόμαστε Αμερική.
Δεν ξέρω πόσοι είδαν το χθεσινό debate, αλλά από την παρεά μου, ήμουν ό μόνος. Εμείς, που κάποτε μαζευόμασταν να δούμε παρέα, όχι τους αρχηγούς - γιατί παλαιότερα δεν υπήρχαν debate- αλλά τον κάθε πολιτικό και πολιτικάντη που σχοινοβατούσε στα παράθυρα. Και σχολιάζαμε και συζητούσαμε. Κανείς τους δεν το είδε. Και για να πώ την αλήθεια, κι εγώ το είδα, γιατι μάλλον δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω.
Απογοήτευση οι πολιτικοί και δυστυχώς και η πολιτική τα τελευταία χρόνια
Τώρα, αν με ρωτήσετε τι θα κάνω την επόμενη Κυριακή, εγώ, θα πάω να ψηφίσω, αλλά πιά δεν μπορώ και δεν θέλω να πείσω κανέναν να κάνει το ίδιο.
Αντε και καλά σαράντα.