Για ακόμα μια φορά, οι Έλληνες πολίτες νοιώθουν οργή και ανασφάλεια καθώς οι υποδομές και η λειτουργία του νεοελληνικού κράτους δεν διασφαλίζουν τους στοιχειώδεις κανόνες αποτελεσματικότητας και ασφάλειας.
Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών ανέδειξε για άλλη μια φορά τις αδυναμίες της κρατικής μηχανής, η οποία δεν φαίνεται να μαθαίνει από τα λάθη της και ούτε να έχει διάθεση ή ικανότητα να τις διορθώσει. Ζούμε στο ίδιο έργο θεατές με τα ίδια φαινόμενα να επαναλαμβάνονται κουραστικά, γεννώντας απογοήτευση και θυμό καθώς ο κρατικός μηχανισμός της χώρας μας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε καν φυσικές καταστροφές (πυρκαγιές, πλημμύρες κλπ) και φυσικά φαινόμενα (χιόνια, καύσωνες). Η κατάσταση γίνεται τραγική όταν αξιολογήσουμε τις ανθρωπογενείς λειτουργίες είτε πρόκειται για παραλείψεις και ανθρώπινα λάθη είτε για οργανωτικές αδυναμίες, αδιαφορία και ατασθαλίες.
Το σύγχρονο Ελληνικό κράτος δομήθηκε στις αρχές της ευνοιοκρατίας και του κομματαρχισμού ενώ ταυτόχρονα η οικονομία αναπτύχθηκε στην βάση του μεταπρατισμού και της κερδοσκοπίας και όχι της παραγωγής ανταγωνιστικών αγαθών. Η ελληνική κοινωνία διαμορφώθηκε με αντιλήψεις προσωπικού βολέματος, παρέκκλισης των κανόνων και κοινωνικής αδιαφορίας.
Διακόσια χρόνια μετά την παλιγγενεσία διαπιστώνουμε ότι αναγεννήθηκε ένα τέρας που δυστυχώς περιλαμβάνει όλους μας. Γιατί όλοι φταίμε για αυτό το χάλι, όχι ισότιμα αλλά όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης. Από το ποιους ψηφίζουμε έως το πώς αντιδρούμε στα κακώς κείμενα αλλά και στο πώς αντιμετωπίζουμε τις καθημερνές προκλήσεις της ζωής μας
