Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007

15% για την παιδεία












τις δυό φωτογραφίες χωρίζουν κοντά 50 χρόνια. Εκτός απο τις διαφορές στην τεχνολογία και το ύφος, το πανώ που ζητά 15% για την παιδεία παραμένει το ίδιο.
Το 1959 (κάτω φωτο), που το σύνθημα αυτό ακούσθηκε για πρώτη φορά , οι νέοι της εποχής ζητούσαν αύξηση των δαπανών για την παιδεία απο 6,5% που ήταν τότε, στο 15%.
Από τότε, το αίτημα του 15%, ακούγεται διαχρονικά μέχρι τις μέρες μας, εμπλουτισμένο με άλλα συνθήματα της επικαιρότητας, που καυτηριάζουν τις δηλώσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων για έλλειψη χρημάτων.
Το 1964, μαζί με το σύνθημα "προίκα για την παιδεία και όχι για την Σοφία" , ενώ το 1973, κατα την εξέγερση του Πολυτεχνείου με το γνωστό "ψωμί, παιδεία, ελευθερία"
Στην μεταπολίτευση, το σύνθημα του 15%, πάλι επίκαιρο ακούγεται μαζί με το "λεφτά για την παιδεία και όχι για το ΝΑΤΟ", ενώ στις αρχές της δεκαετίας του '80 μαζί με το "λεφτά για την παιδεία και όχι διαβατήρια για την ανεργία".
Το αίτημα ξανακούγεται στις αρχές τις δεκατίας του '90 από την γενιά του "κάτσε καλά Γεράσιμε" .
Και τώρα, το 2007, που οι δαπάνες για την παιδεία έχουν πέσει στο 3,6%, η γενιά των καταλήψεων και του άρθρου 16, ξαναθέτει για άλλη μιά φορά το αίτημα του 15%.
Οι γενιές περνάνε, το αίτημα του 15% παραμένει το ίδιο.
Ωρες-ώρες, το αίτημα αυτό μου θυμίζει παραφρασμένο το σύνθημα των οικολόγων για την γή " το πήραμε απο τους πατεράδες μας για να το παραδώσουμε στα παιδιά μας"
Και έπεται συνέχεια.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007

το Πολυτεχνείο ζεί ?

πέρασαν 34 χρόνια από τότε ?

Ημουν παιδί και έγινα άντρας. Σιτεμένος. Ημουν πολύχρωμος και έγινα γκρί. Ημουν πολύπλευρος και έγινα μονοδιάστατος. Εγινα πατέρας, με παιδιά στην ηλικία που ήμουν εγώ τότε. Εκανα ήδη έναν κύκλο ζωής. Με επιτυχίες και αποτυχίες. Ερωτες και απογοητεύσεις. Με μιά καλή δουλειά, που μάλλον αναπαράγω το σύστημα χωρίς να το καταλαβαίνω.

Η επαναστατικότητα έδωσε την θέση της στην διαλεκτική και το συναίσθημα στον ορθολογισμό. Η αδιαφορία για το αύριο στην ανασφάλεια του ελέγχου της καθημερινότητας.

Και η ημέρα του Πολυτεχνείου μοιάζει πολύ μακρυνή.

Και όμως, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, κάτι με πιάνει. Μιά γλυκιά θλίψη και αναπόληση των συναισθημάτων εκείνης της εποχής. Μνημόσυνο στην νιότη? Ισως.

Γιατί, το Πολυτεχνείο προυποθέτει νιότη. Γιατί, το Πολυτεχνείο ήταν η ανάγκη της εξέγερσης και της ρήξης, που μόνο η νιότη φέρνει. Η ανάγκη να αλλάξεις τον κόσμο, όχι τον δικό σου, όλον τον κόσμο. Γιατί η νιότη σκέφτεται συλλογικά, όχι προσωπικά. Τουλάχιστον η νιότη της δικής μου γενηάς.

Γιατί, το Πολυτεχνείο τελικά ήταν ένα συναίσθημα. Που το είχαμε όλοι μας, αυτοί που συμμετείχαν και εμείς, κάπως μικρότεροι, που τους είχαμε σαν πρότυπο και τους ζηλεύαμε. Για αυτό που ζούσανε και αυτό που νοιώθανε. Την απόλυτη χειραφέτηση της ζωής τους. Εστω και για λίγο.

Δεν περιμέναμε τίποτα απο αυτούς. Ουτε αυτοί είχαν σαφείς στόχους. Τους διαμόρφωναν στα τυφλά, καθώς κυλούσαν οι εξελίξεις. Γιατί σημασία είχε η διαδικασία, όχι το αποτέλεσμα. Ο δρόμος, όχι ο προορισμός.

Απο τότε πέρασαν 34 χρόνια. Πολλά συνέβησαν απο τότε. Κάποιοι εξαργύρωσαν την συμμετοχή τους και έγιναν βουλευτές, δημοσιογράφοι, στελέχη της δημόσιας ζωή μας. Οι περισσότεροι, συνέχισαν ανώνυμα την ζωή τους, κρύβοντας μέσα τους αυτή την σημαντική εμπειρία. Αυτό το πολύτιμο συναίσθημα. Που δεν μεταβιβάζεται, ούτε εξαργυρώνεται.

Το πολυτεχνείο ζεί ?

Ναι, το Πολυτεχνείο ζει. Οχι μέσα απο αυτούς που συμμετείχαν τότε ή εμάς τους μεταγενέστερους που τους κατανοήσαμε . Γιατί δεν το έχουμε πιά.

Το Πολυτεχνείο ζεί μέσα στούς νέους του σήμερα, στους νέους που βγαίνουν στους δρόμους, κάνουν καταλήψεις, που νοιώθουν θυμό για εμάς, στους νέους που εξεγείρονται και ας μην συμφωνούμε εμείς.

Και το Πολυτεχνείο θα συνεχίσει να ζεί όσο υπάρχουν νέοι που εξεγείρονται. Χωρίς στόχο,
χωρίς πολιτική συγκρότηση, χωρίς να ξέρουν τι θέλουν. Απλά εξεγείρονται.

Γιατί αυτό είναι το Πολυτεχνείο.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

ο Γιωργάκης ξανά ικανός

Σήμερα το πρωί στο γραφείο , πίνοντας τον καφέ μου, είπα να ρίξω μιά ματιά στα νέα του Internet. Διαβάζοντας την Ελευθεροτυπία έμεινα έκπληκτος.
Σε gallop που έγινε τις τελευταίες δύο ημέρες, το 68% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, θεωρούν τον Γιωργάκη, ικανό να κερδίσει τον Κωστάκη. Μα, στην ίδια ερώτηση, μέχρι προχθές ούτε το 25% τον έκρινε ικανό.

Τι έγινε απο προχθές? Προσπαθώ να καταλάβω.
Μηπως επειδη έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Γιατί, πρίν τι ήταν?
Μήπως επειδή τώρα τον ψήφισαν ? Ναι, αλλά τώρα τον ψήφισαν 450.000 ενώ το 2004, τον είχε ψηφίσει 1 εκατ. κόσμος
Μήπως επειδή τώρα είχε αντίπαλο ? Ακόμα χειρότερα. Τώρα τον αμφισβητούν και μάλιστα το 45% του ΠΑΣΟΚ.

Ποιό γεγονός επηρέασε τόσους ανθρώπους. Λέτε επειδή νίκησε ο Παναθηναικός. Μάλλον όχι. Και αναρωτήθηκα. Είναι δυνατόν να αλλάζει σε μιά μέρα η άποψη του κόσμου?
Και μετά θυμήθηκα,την ήττα του Αθνάρ στις τελευταίες εκλογές στην Ισπανία. Ναί, αλλά εκεί συνέβη κάτι. Τόσοι νεκροί και προσπάθεια συγκάλυψης.

Και συνέχισα να ανρωτιέμαι.Τι λαός είναι αυτός που αλλάζει έτσι γρήγορα άποψη, χωρίς στοιχεία, χωρίς ανάλυση και σύνθεση της σκέψης του, στηριγμένος σε αισθήσεις και εικόνες. Και συνειδητοποίησα, ότι αυτό άλλαξε την γνώμη του κόσμου. Η εικόνα. Η άλλη εικόνα του Γιωργάκη. Η εικόνα του ισχυρού αρχηγού. Και το συναίσθημα. Που έκανε όλους αυτούς να "αισθανθούν" ότι ο Γιώργος, μπορεί να κερδίσει τώρα τον Καραμανλή. Γιατί, τίποτα δεν άλλαξε απο το Σάββατο. Και, τότε που είναι ο "σοφός λαός" με το "αλάνθαστο ένστικτο"?

Ενας λαός που στηρίζεται στο συναίσθημα, και όχι στην λογική. Να, τι είμαστε. Ενας λαός που μπορεί να επηρεασθεί έντονα και να αλλάξει γνώμη τόσο εύκολα. Χωρίς σοφία και χωρίς ένστικτο.

και τρόμαξα ! γιατί θέλω να πιστεύω στον Ελληνα.

Και σκεφτόμενος για τους Ελληνες, μου 'ρθε στο μυαλό η ρήση του Κλεισθένη (νομίζω) για την δημοκρατία : "δημοκρατία εστί, σκέφτεσθαι και εκφράζεσθαι ελευθέρως". Και απο έκφραση πάμε πολύ καλά σε αυτή την χώρα. Αλλά, από σκέψη?

Πείτε μου ότι κάνω λάθος

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Λάκης for ever

Πάλι με έστειλε ο Λαζόπουλος σήμερα. Τον τελευταία καιρό είναι εκπληκτικός. Απο τις εκλογές και μετά, του βγαίνει. Του βγαίνουν τα συμβαίνοντα στο ΠΑΣΟΚ, η σχέση κυβέρνησης -αντιπολίτευσης,τα Νεφελίμ του Λιακόπουλου, η δευτέρα παρουσία του παπά-πως τον λένε.
> εθιμο είναι στην Κρήτη να έχουν όπλα για προστασία της τιμής τους και όχι για προστασία της τιμής της κοκαίνης
> στα Ζωνιανά ετοιμάζουν στάδιο που θα το λένε "Ειρήνης και Φυτείας"
Παρόλα αυτά θεωρώ ότι η σάτυρα του, κρύβει βαθειά πολιτική σκέψη και έχει έντονα ανατρεπτικό χαρακτήρα απέναντι στην τελματώδη καθημερινή απραξία μας. Γιαυτό μου άρεσε η παρακάτω ατάκα, την οποίαν θεωρώ κορυφαία και θέτω σε προβληματισμό και σχολιασμό
> οι φιλήσυχοι πολίτες, δεν άλλαξαν ποτέ και σε καμμία χώρα την πορεία της ιστορίας. Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να βλέπουμε με άλλο βλέμα αυτούς που η κοινωνία θεωρεί αλήτες

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007

εκλογές στο ΠΑΣΟΚ

οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν.

Κυριακή 10 το βράδυ και φαίνεται ότι ο λαός του ΠΑΣΟΚ επέλεξε ότι ο ηγέτης που του αξίζει είναι ο Γ.Παπανδρέου. Αυτός που στις 16 Σεπτεμβρίου, μετά απο την ήττα του στις εθνικές εκλογές, ήταν ο αποδιοπομπαίος, ο χαμένος, ο άχρηστος, το παιδί που δεν κάνει.

Και ώς εκ' θαύματος, μέσα σε 50 ημέρες, καταφέρνει, χωρίς πολιτική συζήτηση, χωρίς ανάλυση της ήττας, απλά με την γνωστή μέθοδο των συνθημάτων και υποσχέσεων, να αντιστρέψει το κλίμα και να αναδειχθεί, με γνήσια δημοκρατική διαδικασία, ο εκλεγμένος πιά πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Ειναι εντυπωσιακό, για μένα τουλάχιστον, πώς είναι δυνατόν, όλος αυτός ο κόσμος να ψηφίζει κάποιον που ακόμα και στα τελευταία γκάλοπ, θεωρεί λιγότερο αποτελεσματικό απο τον αντίπαλό του και πιθανά πάλι ηττημένο στις επόμενες εκλογές. Κάποιον, που αυτά που υποσχέθηκε τώρα ότι θα βελτιώσει στην δομή και πολιτική του κόμματος, είχε για 3,5 χρόνια την ευκαιρία να τα κάνει. Να χάνει αυτός που θα κέρδιζε τον Καραμανλή και να κερδίζει αυτός που μόλις έχασε απο τον Καραμανλή.

Και ας δεχθούμε ότι ο Βενιζέλος είναι αρριβίστας, εξουσιομανής και φόβισε το κόσμο με την επιθετικότητά του. Μα, με αυτά τα χαρακτηριστικά κρίνεται αποτελεσματικότερος απο τον Παπανδρέου.Και μην μου πείτε, ότι δεν ενδιαφέρεται το ΠΑΣΟΚ για το εκλογικό αποτέλεσμα. Για το ΠΑΣΟΚ μιλάμε, όχι τον Συνασπισμό ή το ΚΚΕ, που και αυτούς τους ενδιαφέρει. Ενα πολυσυλλεκτικό κόμμα που κυβέρνησε για 20 χρόνια και το συγκολητικό υλικό για όλα τα στελέχη και τους ψηφοφόρους του είναι η εξουσία. Που την έχασε και πρέπει να την ξαναβρεί.

Φαίνεται τελικά, ότι για μια ακόμα φορά επικράτησε στους Ελληνες το θυμικό, ο συναισθηματισμός , η συμπάθεια πρός το καλό παιδί και κυρίως, η εμμονή στα δυνατά επίθετα. Φυσικά, βοήθησε η αξιοποίηση του κομματικού μηχανισμού και η προώθηση απο τα media. Γιατί, δεν πείθομαι ότι κυριάρχησε η πολιτική άποψη, η συγκρότηση ή η επικοινωνιακή παρουσία του Γ.Παπανδρέου.

Τελικά, επιβεβαιώθηκε ότι είχε δίκιο ο Τράγκας όταν έλεγε στον Χατζηνικολάου " μα Νίκο μου το μαγαζί είναι δικό του, έχει όλες τις μετοχές"

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

ο Ελληνας Ayakok

Στην αίθουσα του Διοικητικού Συμβουλίου, τα αίματα έχουν ανάψει. Ο πρόεδρος της εταιρείας, απο τις μεγαλύτερες στον κλάδο της, εχει σηκωθεί όρθιος και μιλάει δυνατά και εκνευρισμένα. Με το δεξί του χέρι σηκωμένο, να κινείται νευρικά με τον δείκτη προτεταμένο πρός τα πάνω, αγορεύει για τις προσπάθειες της εταιρείας να ξεπεράσει την κρίση στην οποία έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια.

Μιλάει για τα λάθη που έγιναν, απο όλους εκτός από αυτόν, για τις παραλείψεις και τις αδυναμίες , όλων εκτός απο αυτόν και αναφέρεται στην ανεπάρκεια όλων, εκτός απο αυτόν.

Κατηγορεί τα στελέχη για την χαμηλή τους αγωνιστικότητα και την μειωμένη πίστη τους στον αγώνα που δίνουν. Τους αποκαλεί λιγόψυχους, απαισιόδοξους και κουρασμένους και τους θυμίζει τα χρόνια που η εταιρεία μεγαλουργούσε. Τότε που όλες οι πόρτες ήταν ανοικτές και κανείς (υπηρεσίες, τράπεζες, συνεργάτες) δεν τολμούσε να τους χαλάσει χατήρι.

Αυτό που προκάλεσε την οργή του, ήταν η αμφισβήτηση της θετικής έκβασης της δικαστικής τους αντιπαράθεσης με το Ελληνικό δημόσιο. Βασικός εκφραστής της αμφισβήτησης ήταν ο προιστάμενος της νομικής υπηρεσίας, ο οποίος υποστηρίξε ότι υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες να μην καταδικασθούν αφ' είς στιγμής το ποσό που χρωστάνε είναι πολύ μεγάλο και δεν υπάρχουν ικανοποιητικές εξηγήσεις πρός το δικαστήριο

> "και δεν είναι ικανοποιητική εξήγηση, η επιβίωση της εταιρείας" κραυγάζει ο πρόεδρος, "αυτού του διαμαντιού της Ελληνικής οικονομίας, που απασχολεί 2500 εργαζόμενους. Πού έκανε τόσα για αυτήν την χώρα. Ποιός δικαστής και ποιοί νόμοι είναι πάνω από αυτό ? "

> "όλοι" απάντησε ο νομικός σύμβουλος. Και εκεί άρχισε το κακό.

> " ε, τότε να τους αλλάξουμε, να πάμε στον Αρειο Πάγο, στο Υπουργείο Διακιοσύνης, στον πρωθυπουργό. Να πάμε παντού" φώναξε ο πρόεδρος, εννοώντας φυσικά, να πάνε όλοι οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι, εκτός απο αυτόν, του οποίου η θέση και το κύρος δεν αρμόζουν σε τέτοιες ενέργειες.

> " μα τι λέτε, κ. πρόεδρε" αναφώνησε ο οικονομικός διευθυντής, " και το δικό μας κύρος ?"

Και τότε, άρχισε να τους λέει για τον Ayakok, τον γιαπωνέζο manager που θεωρείται ο πιό επιτυχημένος, όλων των εποχών. Που πήρε την General Motοrs και απο κουφάρι, την ξανάκανε leader στην αγορά. Που απογείωσε την Boeing με τα νέα μοντέλα, που όλοι του έλεγαν ότι δεν μπορούν να κατασκευασθούν.

> " και ποιό είναι το μυστικό του κύριοι ? ξέρετε ? Οτι δεν το βάζει κάτω ποτέ. Αγωνίζεται μέχρις εσχάτων. Ετσι, όπως πρέπει να κάνουμε και εμείς"

Και το παραλήρημα συνεχίζεται. Τα στελέχη, τον κοιτούν βαριεστημένα, ενώ μερικοί χαμογελούν ελαφρά. Δεν είναι η πρώτη φορά που ζούν αυτήν την κατάσταση. Συνηθισμένη κατάσταση πιά. Ο "γέρος", όπως τον λένε, τα 'παιξε πάλι. Απο τότε που η εταιρεία άρχισε να έχει προβλήματα, δεν μπορεί να ησυχάσει. Δεν μπορεί να δεχθεί ότι δεν είναι πιά αυτή που ήταν.

Μεγάλωσε σε ένα χωριό της ορεινής Αρκαδίας, βοηθώντας τον πατέρα του στα ζώα, μέχρι που τέλειωσε το γυμνάσιο. Κατέβηκε στην Αθήνα και ενας θεός ξέρει πώς σπούδασε. Η αδυναμία του να συνεργασθεί και να εργασθεί σε οργανωμένο περιβάλλον, τον οδήγησαν να κάνει μιά εταιρεία με έναν συμφοιτητή του. Μέτριο μυαλό και ξερόλας, η εταιρεία αναπτύχθηκε χάρις στον συνεταίρο του.Τον πρώην πρόεδρο της εταιρείας. Οργανωτικός, διορατικός με ανεπτυγμένη κρίση και ικανότητα επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Ο "γέρος" όλα τα προηγούμενα χρόνια ζούσε στην σκιά του προέδρου και αρεσκόταν να κομπάζει και να ανακατεύει καταστάσεις. Ευτυχώς για αυτόν η φιλία τους ήταν ιερή για τον πρόεδρο και τον ανεχόταν.Οπως και όλοι οι υπόλοιποι.

Οταν πέθανε ο πρόεδρος, ανέλαβε ο "γέρος". Από τότε άρχισαν τα προβλήματα. Παντελής αδυναμία διοίκησης, κρίσης και επικοινωνίας. Και φυσικά, αδυναμία να το δεχθεί και να αφήσει τα στελέχη να κάνουν την δουλειά τους. Η ανακατωσούρα κυριάρχησε, διπλές εντολές, επικάλυψη αρμοδιοτήτων και απαράδεκτες αποφάσεις.

Ο "γέρος" πιά είναι εκτός ελέγχου, αντιλαμβανόμενος ότι δεν πείθει.

> "και να σας πώ και κάτι" τσιρίζει. "αν ήμουν μόνος μου θα είχα λύσει όλα τα προβλήματα σε μία ημέρα"

> " και γιατί δεν το κάνετε" λέει ο οικονομικός διευθυντής και επιδεικτικά σηκώνεται και φεύγει απο την αίθουσα. Ενα-ένα τα υπόλοιπα στελέχη, τον ακολουθούν.

> "αυτή την φορά ξεπέρασες κάθε όριο, γέρο μου" του λέει ο τεχνικός διευθυντής, συνομίληκός του και απο τα ιδρυτικά στελέχη της εταιρείας, κλείνοντας την πόρτα.

Ο "γέρος" μένει μόνος του στην μεγάλη αίθουσα, με το χέρι όρθιο, να κοιτάει αποσβωλομένος ίσια μπροστά, στον απέναντι τοίχο, εκεί που το πορτραίτο του μακαρίτη συνεταίριου του, φαίνεται σαν να τον κοιτά με ενα μειδίαμα στα χείλη.

ε, ρε έρημε Ayakok

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007

συζητώντας με έναν Ζωνιανό


Παρακολούθησα και εγώ απο την τηλεόραση, εντυπωσιασμένος, την υπόθεση των Ζωνιανών. Επειδή, μέσα μου κυλάει κρητικό αίμα, λίγο νερωμένο λόγω της μετεγκατάστασης στο άστυ, υποψιαζόμουνα ότι υπάρχουν ακόμα περιοχές της Κρήτης, που η κρητική ανυποταξία και το εθιμικό δίκαιο υπερτερούν της λειτουργίας του συντεταγμένου κράτους. Αυτό, πού δεν μπορούσα να φαντασθώ, ήταν ότι αυτά τα χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να οδηγήσουν στίς μέρες μας, σε ένοπλη αντιπαράθεση με το κράτος.

Αναζητώντας στο διαδίκτυο, περισσότερα στοιχεία για τα Ζωνιανά , εντυπωσιάσθηκα ακόμα περισσότερο. Ενώ θεωρούσα, ότι επρόκειτο για σχετικά νέο χωριό (1-2 αιώνων), με πιθανή καταγωγή απο ξεπεσμένους πειρατές ή ζωοκλέφτες, ανακάλυψα ακριβώς το αντίθετο.

Χωριό με αρχαία καταγωγή, που οι κάτοικοι του εικάζουν οτι προέρχονται απο τους Μινωίτες και το όνομα του χωριού τους απο τον ίδιο τον Δία. Χωριό με σημαντική παρουσία σε όλη την διάρκεια της ιστορίας, γεμάτη από αγώνες ενάντια σε όλους τους κατακτητές, ιδιαίτερα δε στους Τούρκους.

Τι συμβαίνει λοιπόν εκεί κάτω?

Μιά ολόκληρη κοινωνία αποφάσισε να κάνει στροφή στην παραβατικότητα και να αντιπαρατεθεί με όλους τους υπόλοιπους, ακόμα και με το κράτος ή συμβαίνει κάτι άλλο που οι υπόλοιποι αγνοούμε ? Τι προκάλεσε την έξαρση της ομοθυμίας τού ανυπότακτου στην περιοχή αυτή ?

Με αυτές τις σκέψεις, πέταξα την Δευτέρα στο Ηράκλειο για επαγγελματικούς λόγους και το βράδυ βγήκα με κάποιους συνεργάτες κρητικούς. Η συζήτηση περιστράφηκε στο θέμα και ένας από αυτούς, με καταγωγή απο την περιοχή του Μυλοποτάμου με ρώτησε άν θα ήθελα να ξέρω τί λένε οι ίδιοι. Του απήντησα καταφατικά και μου υποσχέθηκε, ότι την επομένη, που θα πηγαίναμε για κάποια δουλειά στο Ρέθυμνο, θα κανόνιζε να βγούμε το βράδυ με έναν Ζωνιανό.

Το ραντεβού, κλείσθηκε σε ένα ταβερνάκι στην παληά πόλη. Ο Ζωνιανός ήταν εκεί πρίν απο εμάς. Γύρω στά 30, με κλασικό κρητικό μουστάκι, αξυρισιά 5-6 ημερών, ντύσιμο casual agricole, επάγγελμα γεωργο-κτηνοτρόφος.

Η αρχική του δυσπιστία, στις πρώτες μου ερωτήσεις, μήπως είμαι αστυνομικός ή δημοσιογράφος, ξεπεράσθηκε μετα απο 4-5 ρακές και τις εγγυήσεις του συνεργάτη μου, με τον οποίον είχε και μιά μακρινή συγγένεια. Ολες οι απαντήσεις του για την κατάσταση στα Ζωνιανά, δόθηκαν σε 2ο πληθυντικό πρόσωπο, βγάζοντας τον εαυτό του απέξω.

> τι γίνεται ρε κοπέλι, στα Ζωνιανά, βαλθήκατε να μάς τρελάνετε ?
εσύ να μου πείς, σύντεκνε, τι πάθατε ούλοι και τα έχετε βάλει με τα Ζωνιανά σαν να είμαστε τα χειρότερα κατακάθια του κόσμου. Τι ήθελαν οι μπάτσοι και ήρθαν στο χωριό?

> γιατί ρε φίλε, δεν έχει δικαίωμα η αστυνομία να έρχεται στο χωριό σας?
όχι, γιατί έρχονται πάντα γιά κακό. Είτε να μάς πάρουν τα σπίτια και να τα δώσουν τσι τράπεζες, είτε να συλλάβουν κανά κοπέλι για ψύλλου πήδημα. Πιό κράτος, ρε σύντεκνε ? Που μας τα παίρνουν από παντού και τα τρώνε αναμεσά τους. Μας έχουν χεσμένους εδά, πάνω στα βουνά να βολοδέρνουμε με λίγα κατσίκια και πιό λίγα λιόδενδρα, χρεωμένοι μέχρι το λαιμό στις τράπεζες. Που μας παίρνουν το σπίτι ή μας στέλνουν φυλακή αν καθυστερήσουμε δυό μήνες την δόση, ενώ κονομάνε τα 'ντερά τους. Πρώτα να μας δείξει το κράτος ότι ενδιαφέρεται για μας και μετά να 'ρθούν να μας ελέγξουν. Μας έχουν εγκατελείψει, σύντεκνε.

> δηλαδή, τί πρέπει να κάνουν γιά εσάς, που δεν κάνουν ?
κοίτα φίλε, εμείς είμαστε φτωχοί ανθρώποι και από την φτώχια πολλά ξεκινάνε. Κατ' αρχάς να πιάσουν τσί τράπεζες να μην μας ζορίζουν, να κάνουν έργα στην περιοχή, να φέρουν δουλειές, γιατί είμαστε σε απόγνωση.Πολλά χρόνια τώρα.

> και η λύση είναι να το γυρίσετε στο χασίσι ?
κατ' αρχάς αδελφέ, εμείς δεν είμαστε χασικλήδες.Οικογενειάρχες άνθρωποι είμαστε. Κανείς Ζωνιανός δεν το φουμάρει. Κάποιοι το καλλιεργούνε για το μεροκάματο. Και επειδή μάθανε την τέχνη βγαίνει και καλό. Απο τα πιό φημισμένα τσι Ευρώπης. Γιατί οι Ζωνιανοί είναι προκομένοι ανθρώποι, ότι πιάνουνε το κάνουνε καλά.

> σύντεκνε, μιλάμε για ναρκωτικά.Παράνομα πράγματα που σκοτώνουν τα παιδάκια.
ε, κοπέλι. Σάμπως αν δεν το φτιάχνανε εδά, δεν θα το φτιάχνανε άλλού? Γιατί να κονομάνε οι Τούρκοι και οι Αφγανοί και όχι κάποιοι δικοί μας. Η σάμπως δεν θα πουλιότανε? Θα πουλιότανε. Ασε, ρε αδελφέ, βρήκαν καποια κοπέλια την άκρη να φύγουν απο την μιζέρια και να λαδώσουνε το άντερο και όλοι πέσαν να τους φάνε. Μην δούνε ένα τόπο να προκόψει. Ας μην μας εγκατέλειπαν στην μοίρα μας, να μην το κάνανε.

> δηλαδή προτείνεις να το κάνουνε και αλλού ? γιατί δεν είστε οι μόνοι φτωχοί και ξεχασμένοι σε αυτή την χώρα.
γιατί ? δεν το κάνουνε αλλού ? όλος ο Πύργος βρωμάει χασίσι. Καιγότανε το δάσος και οι πυροσβέστες δεν μπορούσαν να το σβήσουν γιατι είχανε μαστουρώσει απο το χασίσι που καιγόταν . Αλλά νά, οι Πελλοπονήσιοι είναι τα αγαπημένα τους παιδιά, δικοί τους άνθρωποι, γιαυτό δεν τους πειράζει κανείς.

> ρε 'συ εδώ σας κατηγορούνε ότι έχετε μπεί στην εμπορία, ότι έχετε κάνει κυκλώματα μαφιόζικα.
γιατί, στο Ζεφύρι τι γίνεται, οι γύφτοι το πουλάνε κάτω από την μύτη τους, στην Αθήνα. Εδά, το Ζωνιαναίκο πάει όλο εξαγωγή.Δεν βλάπτεται Ελληνας απο τούτο.

> και τα όπλα, οι τσαμπουκάδες?
εδά, θα μαλώσουμε σύντεκνε. Τ' όπλο είναι άλλη υπόθεση. Είναι η ψυχή του κρητικού, και δεν έχουμε μόνο εμείς.Ολη η Κρήτη έχει. Πιό πολλά και απο τον στρατό. Και αυτό δεν έχει σχέση με τα χασίσια. Την ψυχή θα μας βγάλουνε, τα όπλα δεν θα μας τα πάρουνε.

> και τα ΑΤΜ που βρήκανε στο χωριό?
αυτά είναι προβοκάτσια.Τα φέρανε οι μπάτσοι για να μας δυσφημήσουνε. Ανάγκη έχουνε να κλέψουνε το μηχάνημα. Τόσα βγάζουνε απο τα χασίσια.

> καλά , και είναι λύση να στήνουνε ενέδρα στους αστυνομικούς?
σύντεκνε, δεν τους ξέρεις τους Ζωνιανούς. Αν τους προκαλέσεις, σκυλιάζουν. Δεν έπρεπε να έρθουν οι μπάτσοι. Επαέ, δεν πάτησε κανείς κατακτητής. Ούτε Ενετός, ούτε Τούρκος, ούτε Γερμανός.Ξέρεις πόσους εμείς εφάγαμε? Ολους όσους τόλμησαν να 'ρθουν. Και πολλά δικά μας κοπέλια εσκοτώθηκαν. Αλλά κανείς δεν πάτησε επαέ. Οι Ζωνιανοί, φίλε μου θα πεθάνουν αλλά δεν θα παραδωθούν.

> κάτσε ρε φίλε, συγκρίνεις τους Τούρκους, με τους αστυνομικούς?
δεν λέω, δεν είναι το ίδιο, γιαυτό και δεν τους κάνανε μεγάλη ζημιά. Αλλά, κοίτα κι' οι δυό για κακό ήρθανε.

> καλά, και δεν φοβούνται ότι οι μπάτσοι θα ξανάρθουν, πιό οργανωμένοι, θα φέρουν και τον στρατό και θα τους λιανίσουν?
να σύρουν, να 'ρθουν. Θα γίνει εδά το Κούγκι. Αλλά δεν τολμάνε, γιατί το ξέρουν ότι θα γίνει μεγάλος σκοτωμός. Και να σου πώ και κάτι άλλο, σύντεκνε. Δεν θα τους πιάσουνε ποτέ στον ύπνο. Γιατί έχουνε και τις άκρες τους.

> τί εννοείς?
ότι καταλαβαίνεις, σύντεκνε. Εχουνε τις άκρες τους τα κοπέλια. Παντού.
> και δεν μου λές, πόσο καιρό γίνεται αυτή η δουλειά?
άπό τότε που βύζαινα. Ξέρεις πόσα κοπέλια σπούδασαν και πρόκοψαν απο τα χασίσια. Πού αλλοιώς θάτανε αγράμματοι και κακορίζικοι σαν και εμάς που μείναμε εδά με τα κατσίκια.

> δηλαδή για να καταλάβω, εσύ τα εγκρίνεις όλα αυτά?
τι να σου πώ, ρε σύντεκνε. Απο την μιά δεν είναι ωραία πράγματα αυτά,παράνομα είναι. Απ' την άλλη, κάποιοι σύντεκνοι λαδώσαν το εντεράκι, καί μεγαλώνουν τα κοπέλια τους, πιό ανθρωπινά. Αλλοιώς κακομοίρηδες θάτανε.

Η συζήτηση, γύρισε σε άλλα θέματα, στην πολιτική, που όλοι είναι λαμόγια και έρχονται μόνο για την φήφο, που αν ξανάρθουνε θα τους παίξουνε στην κεφαλή. Στο δέσιμο τους με το χωριό, στους πόσους σπουδαγμένους και πετυχημένους έβγαλε το χωριό, που ζούν αλλού αλλά πάντα παραμένουν Ζωνιανοί και στα πολλά παιδιά που κάνουν. Τα παιδιά είναι ζωή, αυτός έχει ήδη τέσσερα και αν θέλει ο θεός θα κάνει και άλλα.

Έτσι, πέρασε η ώρα και όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε (καμμιά συζήτηση για να πληρώσουμε), του κάνω την τελευταία ερώτηση :

> ρε κοπέλι, πές μου κάτι. Ησουν και εσύ στον σαματά?
(Μειδίασμα). Σύντεκνε καληνύκτα.Καλά περάσαμε εδά. ε ?

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007

ένας ιθαγενής αφηγείται

εμπνευσμένο απο τον vasikos metoxos

2015 πΧ, 20 Απριλίου, ημέρα Τετάρτη, ώρα 12.14 πμ
Ενα μικρό ιστιοφόρο, προσαράζει σε μία ακτή του Αιγαίου. Οι επιβάτες κατεβαίνουν δειλά κρατώντας τα όπλα τους. Κοιτάνε γύρω τους. Αφουγκράζονται. Το περιβάλλον οικείο. Οι ήχοι γνωστοί. Τα δένδρα ίδια είδη με αυτά της πατρίδος τους. Γύρω τους κανένας. Προχωράνε πρός το εσωτερικό της παραλίας. Οι μυρωδιές γνωστές. Προχωράνε και άλλο. Αποφασίζουν να χωρισθούν. Κάποιοι μένουν στην ακτή, κοντά στο καράβι ενώ οι υπόλοιποι προχωράνε προς το εσωτερικό του δάσους.
Μέχρι το βράδυ, έχουν επιστρέψει. Προχώρησαν αρκετά μέσα στο δάσος, πέρασαν και κάποια ξέφωτα. Βρήκαν πηγές με γλυκό νερό, ελάφια και λαγούς αλλά κανέναν άνθρωπο. Μάλλον δεν κατοικεί κανείς εδώ. Εκείνο το βράδυ, γύρω απο την φωτιά, αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε αυτόν το νέο τόπο.
Κάπως έτσι, έγινε η αρχή. Ο πρώτος εποικισμός του Ανατολικού Πηλείου απο Χαλκιδαίους.
Μετά απο λίγες ημέρες, το καράβι έφυγε αφήνοντας κάποιους στην νέα πατρίδα. Μετά απο δύο μήνες επέστρεψε με νέους αποίκους. Γυναίκες και παιδιά.Και κάποια ζώα. Η εγκατάσταση στο Πήλιο είχε ξεκινήσει.
Οι πρώτοι έποικοι σε λίγο καιρό είχαν φτιάξει το πρώτο χωριό. Τό όνομα του : Νηλεία.
Και σε λίγο καιρό αρχίζει η πρόοδος και η ανάπτυξη. Το γόνιμο έδαφος και το ήπιο κλίμα βοηθούν. Η εργατικότητα των ανθρώπων, επίσης. Σε λίγα χρόνια ο τόπος έχει αναπτυχθεί αρκετά. Φτιάχθηκε ναός πρός τιμή της Αρτεμις.Και ένα μικρό θέατρο. Από πέτρα. Που υπάρχει άφθονη στο βουνό.
Τα πρώτα χρόνια πέρασαν ήρεμα και ειρηνικά.Η Νηλειάδα άρχισε να γίνεται γνωστή. Κάποιοι ξένοι εμφανίσθηκαν απο την θάλασσα για εμπόριο. Είδαν και έμειναν εντυπωσιασμένοι, απο την γεναιόδωρη φύση, την αρμονία των χρωμάτων, την ηρεμία της θάλασσας.
Λίγα χρόνια μετά, ήρθαν οι πρώτοι επιδρομείς. Ληστές που όμως αντιμετωπίσθηκαν απο τους κατοίκους. Και δεν ξανάρθαν. Το χωριό μεταφέρθηκε απο την παραλία πρός τα ορεινά. Και χτίσθηκε πιό δομημένο απο το πρώτο.Με πέτρα, τοιχεία, τα σπίτια ενωμένα σχηματίζοντας εξωτερικό τοίχο.Και στην μέση, εκεί που υπήρχε η πηγή,άφησαν μία πλατεία.
Αρκετά χρόνια αργότερα, ήρθαν οι πρώτοι κατακτητές, οι Μολοσσοί και μετά ήρθαν οι Δαναοί και τέλος οι Μακεδόνες. Αυτοί έμειναν. Συγγενείς γαρ, ομόγλωσσοι και ομόθρησκοι. Κανείς απο τους κατοίκους δεν έφυγε.Απλώς έγκαταστάθηκαν εκεί και κάποιοι Μακεδόνες.
Τα χρόνια πέρασαν. Ηρθαν νέοι κατακτητές, οι Ρωμαίοι που έμειναν επίσης πολύ. Η διαφορετική γλώσσα δεν εμπόδισε. Εμαθαν την δική μας και έμειναν.Μετά απο χρόνια πολλά μετονομάσθηκαν σε Βυζαντινούς. Κάπου εκεί άλλαξαν και θρησκεία. Ολοι μαζί.Χωρίς να τους το επιβάλλει κανείς. Από μόνοι τους.Και έχτισαν και μιά εκκλησία. Στην πλατεία. Και άλλαξαν το όνομα του χωριού : Αγιος Γιώργιος.
Τα επόμενα χρόνια πέρασαν πολλοί επιδρομείς και κατακτητές : Σλάβοι, Πετσενέκοι, Σέρβοι, Κουμάνοι και μετά Φράγκοι και τέλος οι Τούρκοι. Κανείς δεν έφυγε. Απλώς κάποιοι απο τους κανούργιους έμεναν εδώ. Και προσαρμοζόταν. Εβλεπαν τον τόπο, τον αγαπούσαν και τον σεβόταν. Αυτοί άλλαζαν, όχι ο τόπος
Ο Αγιος Γεώργιος απέκτησε πλούτο και φήμη. Ομορφα αρχοντικά φτιάχθηκαν, η πλατεία στρώθηκε με πέτρα και το χωριό έγινε απο τα ομορφότερα της περιοχής.Με τα νερά και τα δενδρα του. Τούς φιλόξενους κατοίκους του. Ολα δείχναν όμορφα.
Και μετά λίγα χρόνια έγιναν ακόμα πιό όμορφα.Η περιοχή εντάχθηκε στο νέο Ελληνικό κράτος. Κάποιοι λίγοι έφυγαν,χωρίς την θέλησή τους. Οι πιό πολλοί έμειναν.
Τα χρόνια πέρασαν και ο τόπος έχασε από την αίγλη του. Αλλά καθόλου απο την ομορφιά του. Αλλά και πάλι κανείς δεν έφυγε.Εμειναν, φτωχότεροι, αλλά έμειναν. Στην ομορφιά του τόπου τους.
Ομως, αλλοίμονο. Τα τελευταία χρόνια ένας νέος εισβολέας έφτασε. Ο πιό ύπουλος, ο πιό σατανικός και απάνθρωπος. Ο homo megaloasticus, ένα νέο είδος ανθρώπου, όχι προιόν εξέλιξης αλλά κάποιας μετάλλαξης, που μάλλον προκλήθηκε απο την μόλυνση.
Υπάρχουν πολλά υποείδη homo megaloasticus, αλλά το πιό επικίνδυνο και πονηρό είναι ο homo megaloasticus atheniensis. Το βασικό του χαρακτηριστικό είναι η αδυναμία προσαρμογής. Δεν σέβεται τίποτα και κανέναν, θεωρεί ότι είναι ο εξυπνότερος και ο καλύτερος απο όλους και έχει την τάση να κάνει τους άλλους ίδιους με αυτόν. Και τους τόπους τους σαν τον δικό του.
Ο homo megaloasticus ειναι χοντρός και πλαδαρός.Ντύνεται με επιβλητικά και φανταχτερά ρούχα στα οποία κολλάνε στο μέρος της καρδιάς, σήματα που συνήθως αναπαρισθούν ζώα. Παρόλα αυτά δεν αγαπάνε τα ζώα, ούτε τα πουλιά και φοβούνται τα έντομα. Γιαυτό τα κυνηγάνε και τα διώχνουνε, όταν δεν τα σκοτώνουνε.
Ζούν κυρίως την νύκτα, την ημέρα κοιμούνται. Μισούνε το περπάτημα, ίσως γιατί δεν μπορούν να ισοροπήσουν, κυρίως στο ανώμαλο έδαφος.Περπατάνε λίγο και πάντα στο ισιάδι. Επειδή τους ενοχλεί και η παραμικρή ανωμαλία του εδάφους, ξυλώνουν την πέτρα και στρώνουν την γή με άσφαλτο.
Κυκλοφορούν πάντα καβάλα σε επιβλητικά και μεγαλόσωμα άλογα, που τα ονομάζουν SUV, που μάλλον προέρχεται απο το σουβλάκι, το οποίο μαζί με τα κοψίδια είναι η βασική τους τροφή όταν έρχονται στόν τόπο μας.
Πιστεύουν σε έναν νέο θεό, που τον ονομάζουν "κοινωνική καταξίωση" που από οτι έχω καταλάβει μπορείς να τον εξαγοράσεις. Για αυτό όσα πιό πολλά λεφτά έχουν τόσο πιό κοντά στον θεό τους βρίσκονται.Περίεργα πράγματα.
Εμάς δεν μας φέρονται καλά. Μας αποκαλούνε βλάχους, κοροιδεύουν τον τρόπο που μιλάμε και τις συνήθειές μας. Μας θέλουν μόνο για να τους κάνουμε τις δουλειές, να κτίζουμε τα σπίτια τους, να συντηρούμε τους κήπους τους.
Το σχέδιο τους είναι απλό. Ερχονται λίγοι λίγοι, κάνοντας τους φίλους. Αφού σου πούν πόσο τους αρέσει ο τόπος σου, σου ζητάνε να μείνουνε σε αυτόν. Οταν το πετύχουν αρχίζουν και αλλάζουν τα σπίτια. Κτίζουν και καινούργια.Ολα με το δικό τους στυλ. style megaloasticus.
Σε λίγα χρόνια, το μέρος έχει αλλάξει. Τα σπίτια έχουν πολλαπλασιασθεί, οι δρόμοι έχουν γίνει άσφαλτος, τα δένδρα έχουν κοπεί, τα ζώα έχουν φύγει. Ολα αλλάζουν. Οι ήχοι του δάσους έχουν αντικατασταθεί απο τις φωνές τους και την βάρβαρη μουσική τους, οι μυρωδιές της φύσης απο την τσίκνα του ψημένου κρέατος, η ομορφιά της πλατείας απο τα φώτα των μαγαζιών που δημιουργούν.Η ησυχία του χωριού απο τις μηχανές των αυτοκινήτων τους. Τα πάντα αλλάζουν με τον καιρό. Σε λίγα χρόνια ο τόπος σου έχει μετατραπεί σε ίδιο με τον δικό τους. Και τότε τον βαριούνται. Σταματούν να έρχονται και ψάχνουν άλλα μέρη να κάνουν το ίδιο. Το χωριό ερημώνει
Τώρα που τα γράφω αυτά, οι περισσότεροι απο το χωριό έχουν φύγει. Πούλησαν στους homo megaloasticus και πήγαν στην δική τους πατρίδα. Με τα λεφτά που πήραν αγόρασαν λίγον απο τον θεό τους. Και έγιναν σαν και αυτούς.
Εχουμε μείνει λίγοι, όλοι γέροι, πού περπατάμε στον τόπο μας και νοιώθουμε ξένοι, σκλαβωμένοι.Ποτέ πρίν δεν ήταν έτσι. 4000 χρονια ιστορία θα χαθεί με εμάς.Τούς τελευταίους
Ισως για αυτό, προχθές ο Κώστας, περπάταγε στην πλατεία και φώναζε "φύγετε ερπετά. Φύγετε"
Και να φαντασθείς, εμείς εδώ δεν είχαμε ποτέ φίδια.