ο Ελληνας Ayakok

Στην αίθουσα του Διοικητικού Συμβουλίου, τα αίματα έχουν ανάψει. Ο πρόεδρος της εταιρείας, απο τις μεγαλύτερες στον κλάδο της, εχει σηκωθεί όρθιος και μιλάει δυνατά και εκνευρισμένα. Με το δεξί του χέρι σηκωμένο, να κινείται νευρικά με τον δείκτη προτεταμένο πρός τα πάνω, αγορεύει για τις προσπάθειες της εταιρείας να ξεπεράσει την κρίση στην οποία έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια.

Μιλάει για τα λάθη που έγιναν, απο όλους εκτός από αυτόν, για τις παραλείψεις και τις αδυναμίες , όλων εκτός απο αυτόν και αναφέρεται στην ανεπάρκεια όλων, εκτός απο αυτόν.

Κατηγορεί τα στελέχη για την χαμηλή τους αγωνιστικότητα και την μειωμένη πίστη τους στον αγώνα που δίνουν. Τους αποκαλεί λιγόψυχους, απαισιόδοξους και κουρασμένους και τους θυμίζει τα χρόνια που η εταιρεία μεγαλουργούσε. Τότε που όλες οι πόρτες ήταν ανοικτές και κανείς (υπηρεσίες, τράπεζες, συνεργάτες) δεν τολμούσε να τους χαλάσει χατήρι.

Αυτό που προκάλεσε την οργή του, ήταν η αμφισβήτηση της θετικής έκβασης της δικαστικής τους αντιπαράθεσης με το Ελληνικό δημόσιο. Βασικός εκφραστής της αμφισβήτησης ήταν ο προιστάμενος της νομικής υπηρεσίας, ο οποίος υποστηρίξε ότι υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες να μην καταδικασθούν αφ' είς στιγμής το ποσό που χρωστάνε είναι πολύ μεγάλο και δεν υπάρχουν ικανοποιητικές εξηγήσεις πρός το δικαστήριο

> "και δεν είναι ικανοποιητική εξήγηση, η επιβίωση της εταιρείας" κραυγάζει ο πρόεδρος, "αυτού του διαμαντιού της Ελληνικής οικονομίας, που απασχολεί 2500 εργαζόμενους. Πού έκανε τόσα για αυτήν την χώρα. Ποιός δικαστής και ποιοί νόμοι είναι πάνω από αυτό ? "

> "όλοι" απάντησε ο νομικός σύμβουλος. Και εκεί άρχισε το κακό.

> " ε, τότε να τους αλλάξουμε, να πάμε στον Αρειο Πάγο, στο Υπουργείο Διακιοσύνης, στον πρωθυπουργό. Να πάμε παντού" φώναξε ο πρόεδρος, εννοώντας φυσικά, να πάνε όλοι οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι, εκτός απο αυτόν, του οποίου η θέση και το κύρος δεν αρμόζουν σε τέτοιες ενέργειες.

> " μα τι λέτε, κ. πρόεδρε" αναφώνησε ο οικονομικός διευθυντής, " και το δικό μας κύρος ?"

Και τότε, άρχισε να τους λέει για τον Ayakok, τον γιαπωνέζο manager που θεωρείται ο πιό επιτυχημένος, όλων των εποχών. Που πήρε την General Motοrs και απο κουφάρι, την ξανάκανε leader στην αγορά. Που απογείωσε την Boeing με τα νέα μοντέλα, που όλοι του έλεγαν ότι δεν μπορούν να κατασκευασθούν.

> " και ποιό είναι το μυστικό του κύριοι ? ξέρετε ? Οτι δεν το βάζει κάτω ποτέ. Αγωνίζεται μέχρις εσχάτων. Ετσι, όπως πρέπει να κάνουμε και εμείς"

Και το παραλήρημα συνεχίζεται. Τα στελέχη, τον κοιτούν βαριεστημένα, ενώ μερικοί χαμογελούν ελαφρά. Δεν είναι η πρώτη φορά που ζούν αυτήν την κατάσταση. Συνηθισμένη κατάσταση πιά. Ο "γέρος", όπως τον λένε, τα 'παιξε πάλι. Απο τότε που η εταιρεία άρχισε να έχει προβλήματα, δεν μπορεί να ησυχάσει. Δεν μπορεί να δεχθεί ότι δεν είναι πιά αυτή που ήταν.

Μεγάλωσε σε ένα χωριό της ορεινής Αρκαδίας, βοηθώντας τον πατέρα του στα ζώα, μέχρι που τέλειωσε το γυμνάσιο. Κατέβηκε στην Αθήνα και ενας θεός ξέρει πώς σπούδασε. Η αδυναμία του να συνεργασθεί και να εργασθεί σε οργανωμένο περιβάλλον, τον οδήγησαν να κάνει μιά εταιρεία με έναν συμφοιτητή του. Μέτριο μυαλό και ξερόλας, η εταιρεία αναπτύχθηκε χάρις στον συνεταίρο του.Τον πρώην πρόεδρο της εταιρείας. Οργανωτικός, διορατικός με ανεπτυγμένη κρίση και ικανότητα επικοινωνίας με τους ανθρώπους. Ο "γέρος" όλα τα προηγούμενα χρόνια ζούσε στην σκιά του προέδρου και αρεσκόταν να κομπάζει και να ανακατεύει καταστάσεις. Ευτυχώς για αυτόν η φιλία τους ήταν ιερή για τον πρόεδρο και τον ανεχόταν.Οπως και όλοι οι υπόλοιποι.

Οταν πέθανε ο πρόεδρος, ανέλαβε ο "γέρος". Από τότε άρχισαν τα προβλήματα. Παντελής αδυναμία διοίκησης, κρίσης και επικοινωνίας. Και φυσικά, αδυναμία να το δεχθεί και να αφήσει τα στελέχη να κάνουν την δουλειά τους. Η ανακατωσούρα κυριάρχησε, διπλές εντολές, επικάλυψη αρμοδιοτήτων και απαράδεκτες αποφάσεις.

Ο "γέρος" πιά είναι εκτός ελέγχου, αντιλαμβανόμενος ότι δεν πείθει.

> "και να σας πώ και κάτι" τσιρίζει. "αν ήμουν μόνος μου θα είχα λύσει όλα τα προβλήματα σε μία ημέρα"

> " και γιατί δεν το κάνετε" λέει ο οικονομικός διευθυντής και επιδεικτικά σηκώνεται και φεύγει απο την αίθουσα. Ενα-ένα τα υπόλοιπα στελέχη, τον ακολουθούν.

> "αυτή την φορά ξεπέρασες κάθε όριο, γέρο μου" του λέει ο τεχνικός διευθυντής, συνομίληκός του και απο τα ιδρυτικά στελέχη της εταιρείας, κλείνοντας την πόρτα.

Ο "γέρος" μένει μόνος του στην μεγάλη αίθουσα, με το χέρι όρθιο, να κοιτάει αποσβωλομένος ίσια μπροστά, στον απέναντι τοίχο, εκεί που το πορτραίτο του μακαρίτη συνεταίριου του, φαίνεται σαν να τον κοιτά με ενα μειδίαμα στα χείλη.

ε, ρε έρημε Ayakok