ένας ιθαγενής αφηγείται

εμπνευσμένο απο τον vasikos metoxos

2015 πΧ, 20 Απριλίου, ημέρα Τετάρτη, ώρα 12.14 πμ
Ενα μικρό ιστιοφόρο, προσαράζει σε μία ακτή του Αιγαίου. Οι επιβάτες κατεβαίνουν δειλά κρατώντας τα όπλα τους. Κοιτάνε γύρω τους. Αφουγκράζονται. Το περιβάλλον οικείο. Οι ήχοι γνωστοί. Τα δένδρα ίδια είδη με αυτά της πατρίδος τους. Γύρω τους κανένας. Προχωράνε πρός το εσωτερικό της παραλίας. Οι μυρωδιές γνωστές. Προχωράνε και άλλο. Αποφασίζουν να χωρισθούν. Κάποιοι μένουν στην ακτή, κοντά στο καράβι ενώ οι υπόλοιποι προχωράνε προς το εσωτερικό του δάσους.
Μέχρι το βράδυ, έχουν επιστρέψει. Προχώρησαν αρκετά μέσα στο δάσος, πέρασαν και κάποια ξέφωτα. Βρήκαν πηγές με γλυκό νερό, ελάφια και λαγούς αλλά κανέναν άνθρωπο. Μάλλον δεν κατοικεί κανείς εδώ. Εκείνο το βράδυ, γύρω απο την φωτιά, αποφάσισαν να εγκατασταθούν σε αυτόν το νέο τόπο.
Κάπως έτσι, έγινε η αρχή. Ο πρώτος εποικισμός του Ανατολικού Πηλείου απο Χαλκιδαίους.
Μετά απο λίγες ημέρες, το καράβι έφυγε αφήνοντας κάποιους στην νέα πατρίδα. Μετά απο δύο μήνες επέστρεψε με νέους αποίκους. Γυναίκες και παιδιά.Και κάποια ζώα. Η εγκατάσταση στο Πήλιο είχε ξεκινήσει.
Οι πρώτοι έποικοι σε λίγο καιρό είχαν φτιάξει το πρώτο χωριό. Τό όνομα του : Νηλεία.
Και σε λίγο καιρό αρχίζει η πρόοδος και η ανάπτυξη. Το γόνιμο έδαφος και το ήπιο κλίμα βοηθούν. Η εργατικότητα των ανθρώπων, επίσης. Σε λίγα χρόνια ο τόπος έχει αναπτυχθεί αρκετά. Φτιάχθηκε ναός πρός τιμή της Αρτεμις.Και ένα μικρό θέατρο. Από πέτρα. Που υπάρχει άφθονη στο βουνό.
Τα πρώτα χρόνια πέρασαν ήρεμα και ειρηνικά.Η Νηλειάδα άρχισε να γίνεται γνωστή. Κάποιοι ξένοι εμφανίσθηκαν απο την θάλασσα για εμπόριο. Είδαν και έμειναν εντυπωσιασμένοι, απο την γεναιόδωρη φύση, την αρμονία των χρωμάτων, την ηρεμία της θάλασσας.
Λίγα χρόνια μετά, ήρθαν οι πρώτοι επιδρομείς. Ληστές που όμως αντιμετωπίσθηκαν απο τους κατοίκους. Και δεν ξανάρθαν. Το χωριό μεταφέρθηκε απο την παραλία πρός τα ορεινά. Και χτίσθηκε πιό δομημένο απο το πρώτο.Με πέτρα, τοιχεία, τα σπίτια ενωμένα σχηματίζοντας εξωτερικό τοίχο.Και στην μέση, εκεί που υπήρχε η πηγή,άφησαν μία πλατεία.
Αρκετά χρόνια αργότερα, ήρθαν οι πρώτοι κατακτητές, οι Μολοσσοί και μετά ήρθαν οι Δαναοί και τέλος οι Μακεδόνες. Αυτοί έμειναν. Συγγενείς γαρ, ομόγλωσσοι και ομόθρησκοι. Κανείς απο τους κατοίκους δεν έφυγε.Απλώς έγκαταστάθηκαν εκεί και κάποιοι Μακεδόνες.
Τα χρόνια πέρασαν. Ηρθαν νέοι κατακτητές, οι Ρωμαίοι που έμειναν επίσης πολύ. Η διαφορετική γλώσσα δεν εμπόδισε. Εμαθαν την δική μας και έμειναν.Μετά απο χρόνια πολλά μετονομάσθηκαν σε Βυζαντινούς. Κάπου εκεί άλλαξαν και θρησκεία. Ολοι μαζί.Χωρίς να τους το επιβάλλει κανείς. Από μόνοι τους.Και έχτισαν και μιά εκκλησία. Στην πλατεία. Και άλλαξαν το όνομα του χωριού : Αγιος Γιώργιος.
Τα επόμενα χρόνια πέρασαν πολλοί επιδρομείς και κατακτητές : Σλάβοι, Πετσενέκοι, Σέρβοι, Κουμάνοι και μετά Φράγκοι και τέλος οι Τούρκοι. Κανείς δεν έφυγε. Απλώς κάποιοι απο τους κανούργιους έμεναν εδώ. Και προσαρμοζόταν. Εβλεπαν τον τόπο, τον αγαπούσαν και τον σεβόταν. Αυτοί άλλαζαν, όχι ο τόπος
Ο Αγιος Γεώργιος απέκτησε πλούτο και φήμη. Ομορφα αρχοντικά φτιάχθηκαν, η πλατεία στρώθηκε με πέτρα και το χωριό έγινε απο τα ομορφότερα της περιοχής.Με τα νερά και τα δενδρα του. Τούς φιλόξενους κατοίκους του. Ολα δείχναν όμορφα.
Και μετά λίγα χρόνια έγιναν ακόμα πιό όμορφα.Η περιοχή εντάχθηκε στο νέο Ελληνικό κράτος. Κάποιοι λίγοι έφυγαν,χωρίς την θέλησή τους. Οι πιό πολλοί έμειναν.
Τα χρόνια πέρασαν και ο τόπος έχασε από την αίγλη του. Αλλά καθόλου απο την ομορφιά του. Αλλά και πάλι κανείς δεν έφυγε.Εμειναν, φτωχότεροι, αλλά έμειναν. Στην ομορφιά του τόπου τους.
Ομως, αλλοίμονο. Τα τελευταία χρόνια ένας νέος εισβολέας έφτασε. Ο πιό ύπουλος, ο πιό σατανικός και απάνθρωπος. Ο homo megaloasticus, ένα νέο είδος ανθρώπου, όχι προιόν εξέλιξης αλλά κάποιας μετάλλαξης, που μάλλον προκλήθηκε απο την μόλυνση.
Υπάρχουν πολλά υποείδη homo megaloasticus, αλλά το πιό επικίνδυνο και πονηρό είναι ο homo megaloasticus atheniensis. Το βασικό του χαρακτηριστικό είναι η αδυναμία προσαρμογής. Δεν σέβεται τίποτα και κανέναν, θεωρεί ότι είναι ο εξυπνότερος και ο καλύτερος απο όλους και έχει την τάση να κάνει τους άλλους ίδιους με αυτόν. Και τους τόπους τους σαν τον δικό του.
Ο homo megaloasticus ειναι χοντρός και πλαδαρός.Ντύνεται με επιβλητικά και φανταχτερά ρούχα στα οποία κολλάνε στο μέρος της καρδιάς, σήματα που συνήθως αναπαρισθούν ζώα. Παρόλα αυτά δεν αγαπάνε τα ζώα, ούτε τα πουλιά και φοβούνται τα έντομα. Γιαυτό τα κυνηγάνε και τα διώχνουνε, όταν δεν τα σκοτώνουνε.
Ζούν κυρίως την νύκτα, την ημέρα κοιμούνται. Μισούνε το περπάτημα, ίσως γιατί δεν μπορούν να ισοροπήσουν, κυρίως στο ανώμαλο έδαφος.Περπατάνε λίγο και πάντα στο ισιάδι. Επειδή τους ενοχλεί και η παραμικρή ανωμαλία του εδάφους, ξυλώνουν την πέτρα και στρώνουν την γή με άσφαλτο.
Κυκλοφορούν πάντα καβάλα σε επιβλητικά και μεγαλόσωμα άλογα, που τα ονομάζουν SUV, που μάλλον προέρχεται απο το σουβλάκι, το οποίο μαζί με τα κοψίδια είναι η βασική τους τροφή όταν έρχονται στόν τόπο μας.
Πιστεύουν σε έναν νέο θεό, που τον ονομάζουν "κοινωνική καταξίωση" που από οτι έχω καταλάβει μπορείς να τον εξαγοράσεις. Για αυτό όσα πιό πολλά λεφτά έχουν τόσο πιό κοντά στον θεό τους βρίσκονται.Περίεργα πράγματα.
Εμάς δεν μας φέρονται καλά. Μας αποκαλούνε βλάχους, κοροιδεύουν τον τρόπο που μιλάμε και τις συνήθειές μας. Μας θέλουν μόνο για να τους κάνουμε τις δουλειές, να κτίζουμε τα σπίτια τους, να συντηρούμε τους κήπους τους.
Το σχέδιο τους είναι απλό. Ερχονται λίγοι λίγοι, κάνοντας τους φίλους. Αφού σου πούν πόσο τους αρέσει ο τόπος σου, σου ζητάνε να μείνουνε σε αυτόν. Οταν το πετύχουν αρχίζουν και αλλάζουν τα σπίτια. Κτίζουν και καινούργια.Ολα με το δικό τους στυλ. style megaloasticus.
Σε λίγα χρόνια, το μέρος έχει αλλάξει. Τα σπίτια έχουν πολλαπλασιασθεί, οι δρόμοι έχουν γίνει άσφαλτος, τα δένδρα έχουν κοπεί, τα ζώα έχουν φύγει. Ολα αλλάζουν. Οι ήχοι του δάσους έχουν αντικατασταθεί απο τις φωνές τους και την βάρβαρη μουσική τους, οι μυρωδιές της φύσης απο την τσίκνα του ψημένου κρέατος, η ομορφιά της πλατείας απο τα φώτα των μαγαζιών που δημιουργούν.Η ησυχία του χωριού απο τις μηχανές των αυτοκινήτων τους. Τα πάντα αλλάζουν με τον καιρό. Σε λίγα χρόνια ο τόπος σου έχει μετατραπεί σε ίδιο με τον δικό τους. Και τότε τον βαριούνται. Σταματούν να έρχονται και ψάχνουν άλλα μέρη να κάνουν το ίδιο. Το χωριό ερημώνει
Τώρα που τα γράφω αυτά, οι περισσότεροι απο το χωριό έχουν φύγει. Πούλησαν στους homo megaloasticus και πήγαν στην δική τους πατρίδα. Με τα λεφτά που πήραν αγόρασαν λίγον απο τον θεό τους. Και έγιναν σαν και αυτούς.
Εχουμε μείνει λίγοι, όλοι γέροι, πού περπατάμε στον τόπο μας και νοιώθουμε ξένοι, σκλαβωμένοι.Ποτέ πρίν δεν ήταν έτσι. 4000 χρονια ιστορία θα χαθεί με εμάς.Τούς τελευταίους
Ισως για αυτό, προχθές ο Κώστας, περπάταγε στην πλατεία και φώναζε "φύγετε ερπετά. Φύγετε"
Και να φαντασθείς, εμείς εδώ δεν είχαμε ποτέ φίδια.