Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

ο Γιωργάκης ξανά ικανός

Σήμερα το πρωί στο γραφείο , πίνοντας τον καφέ μου, είπα να ρίξω μιά ματιά στα νέα του Internet. Διαβάζοντας την Ελευθεροτυπία έμεινα έκπληκτος.
Σε gallop που έγινε τις τελευταίες δύο ημέρες, το 68% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, θεωρούν τον Γιωργάκη, ικανό να κερδίσει τον Κωστάκη. Μα, στην ίδια ερώτηση, μέχρι προχθές ούτε το 25% τον έκρινε ικανό.

Τι έγινε απο προχθές? Προσπαθώ να καταλάβω.
Μηπως επειδη έγινε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Γιατί, πρίν τι ήταν?
Μήπως επειδή τώρα τον ψήφισαν ? Ναι, αλλά τώρα τον ψήφισαν 450.000 ενώ το 2004, τον είχε ψηφίσει 1 εκατ. κόσμος
Μήπως επειδή τώρα είχε αντίπαλο ? Ακόμα χειρότερα. Τώρα τον αμφισβητούν και μάλιστα το 45% του ΠΑΣΟΚ.

Ποιό γεγονός επηρέασε τόσους ανθρώπους. Λέτε επειδή νίκησε ο Παναθηναικός. Μάλλον όχι. Και αναρωτήθηκα. Είναι δυνατόν να αλλάζει σε μιά μέρα η άποψη του κόσμου?
Και μετά θυμήθηκα,την ήττα του Αθνάρ στις τελευταίες εκλογές στην Ισπανία. Ναί, αλλά εκεί συνέβη κάτι. Τόσοι νεκροί και προσπάθεια συγκάλυψης.

Και συνέχισα να ανρωτιέμαι.Τι λαός είναι αυτός που αλλάζει έτσι γρήγορα άποψη, χωρίς στοιχεία, χωρίς ανάλυση και σύνθεση της σκέψης του, στηριγμένος σε αισθήσεις και εικόνες. Και συνειδητοποίησα, ότι αυτό άλλαξε την γνώμη του κόσμου. Η εικόνα. Η άλλη εικόνα του Γιωργάκη. Η εικόνα του ισχυρού αρχηγού. Και το συναίσθημα. Που έκανε όλους αυτούς να "αισθανθούν" ότι ο Γιώργος, μπορεί να κερδίσει τώρα τον Καραμανλή. Γιατί, τίποτα δεν άλλαξε απο το Σάββατο. Και, τότε που είναι ο "σοφός λαός" με το "αλάνθαστο ένστικτο"?

Ενας λαός που στηρίζεται στο συναίσθημα, και όχι στην λογική. Να, τι είμαστε. Ενας λαός που μπορεί να επηρεασθεί έντονα και να αλλάξει γνώμη τόσο εύκολα. Χωρίς σοφία και χωρίς ένστικτο.

και τρόμαξα ! γιατί θέλω να πιστεύω στον Ελληνα.

Και σκεφτόμενος για τους Ελληνες, μου 'ρθε στο μυαλό η ρήση του Κλεισθένη (νομίζω) για την δημοκρατία : "δημοκρατία εστί, σκέφτεσθαι και εκφράζεσθαι ελευθέρως". Και απο έκφραση πάμε πολύ καλά σε αυτή την χώρα. Αλλά, από σκέψη?

Πείτε μου ότι κάνω λάθος

5 σχόλια:

Λωτοφάγος είπε...

Ο παρορμητισμός μας ξεπερνάει τα όποια μεσογειακά όρια, κι αυτό με κουράζει πολύ ώρες ώρες! Θυμίζουμε εκείνη την ατάκα από την κωμωδία "Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι": "Άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις στα Τάρταρα"! Δεν αποκλείεται σε λίγο καιρό να αλλάξουν γνώμη και να τον θεωρούν και πάλι ανίκανο! Ανάβυσσος η ψυχή του Έλληνα! Μπορεί βέβαια και να είναι απλώς στημένες οι δημοσκοπήσεις. Όλα παίζουν!

Βάσσια είπε...

Πιστεύω ότι αυτή η στάση οφείλεται στην αντιδραστική μας συμπεριφορά.
Εμείς μπορούμε να βρίζουμε τον κάθε Γιώργο- όταν όμως πάει να το κάνει κάποιος άλλος- ξένος- μεταμορφωνόμαστε σε ένθερμους υποστηρικτές του.
Αχ Ελλάδα μου.
:-)

Locus Publicus είπε...

Aγαπητε vassper, κάνω σεφτέ στο blog σας. Εύχομαι μεγάλη και καλή επιτυχία!

θα επικεντρωθώ στη πρότασή σας Ενας λαός που στηρίζεται στο συναίσθημα, και όχι στην λογική.

Αυτό παίζει μεγάλο ρόλο στη διαδικασία αποφάσεων. Ολη μου τη ζωή καταπολεμώ τη λογική του συναισθηματισμού. O συναισθηματισμός είναι εχθρός του ορθολογισμού.

Αλλά πάλι φοβάμαι πως έχετε μεγάλες απαιτήσεις απο τις μάζες. Λυπάμαι που το λέω, αλλά η δημιουργία συλλογικής συνείδησης είναι προιόν marketing. Συμβαίνει παντού, όχι μόνον στην Ελλάδα.

Δ. Τζ. είπε...

Εύστοχοι και εύλογοι οι προβληματισμοί. Το χειρότερο είναι ότι δε μπορώ να βρω απαντήσεις, ή μάλλον πειστικές απαντήσεις, που να "δικαιολογούν" τον τρόπο που σκεφτόμαστε...

vassper είπε...

Μάλλον η απάντηση βρίσκεται σε αυτό που γράφει ο locus publicus. Η συλλογική συνείδηση, στις ημέρες μας, είναι πρoιόν marketing. Στο οποιο κάποιοι είναι καλύτεροι απο τους άλλους.Και έχουν τους μηχανισμούς,τα λεφτά και την κουλτουρα του. Και μας πείθουν. Οτι εμείς το πιστευουμε. Σκέφτεσθαι ελευθέρως. Δύσκολα πράγματα