η ζαριά του Τσίπρα

Πρέπει να ομολογήσω ότι τό αποτελέσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου, με άφησε ικανοποιημένο. Οι Ελληνες επιτέλους αντέδρασαν, τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα καταψηφίστηκαν και ο πολιτικός χάρτης της χώρας ανατράπηκε πλήρως.

Πρέπει επίσης να ομολογήσω, ότι δεν περίμενα, ούτε τόσο χαμηλά ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ,ούτε τόσο υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής. Όμως το μήνυμα εδόθη, και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο, και προς το εξωτερικό και προς το εσωτερικό.

προς το εξωτερικό, εστάλη το μήνυμα ότι οι Ελληνες δεν αντέχουν άλλες θυσίες χωρίς προοπτική εξόδου από την κρίση και αμφισβητούν ότι η συνταγή της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας μπορεί  να έχει θετική εξέλιξη. Το αποτέλεσμα των εκλογών ξεκίνησε στην ουσία την αναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, δίνοντας ταυτόχρονα το έναυσμα στους υπόλοιπους λαούς της Ευρωπαϊκής περιφέρειας για μετατροπή της κρίσης χρέους σε κρίση ανυπακοής στην αδιέξοδη συνταγή που ακολουθείται.

προς το εσωτερικό,  όπου κανένα από τα κόμματα, νέα ή παλαιά, δεν έπεισε τους  Ελληνες ότι μπορεί να κυβερνήσει μόνο του, οι πολιτικοί αρχηγοί εισέπραξαν την αντίθεση των Ελλήνων προς το μνημόνιο αναγκάζοντας ήδη το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ να κατεβάσουν τους τόνους της μνημονιακής πολιτικής τους.

Ο αδιαμφισβήτητος νικητής των εκλογών ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που επέλεξε το σωστό  μείγμα  ευρωπαϊσμού και αντιμνημονίου που εξέφρασε τον Ελληνικό λαό : "Υπέρ του ευρώ αλλά μέχρι ενός ορίου θυσιών και εναντίον του μνημονίου το οποίο, αν δεν δεχθείτε να αναδιαρθρώσετε, μπορούμε ακόμα και να το καταγγείλουμε". Η διαφαινόμενη νίκη του Ολάντ στην Γαλλία, βοήθησε σαφώς τον ΣΥΡΙΖΑ και τα λοιπά "αντιμνημονιακά" κόμματα καθώς ο νέος πλέον, πρόεδρος της Γαλλίας, αμφισβητεί την στείρα λιτότητα και προτείνει αναπτυξιακά μέτρα και βελτίωση του συμφώνου σταθερότητας. Η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ επίσης ευνοήθηκε από την ασάφεια της πρωτόγνωρης αυτής κρίσης (ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαία οικονομική πολιτική, έλλειμμα θεσμών ΟΝΕ κλπ) και την αδυναμία των απανταχού ειδικών να προβλέψουν τις επιπτώσεις της όποιας επόμενης κίνησης. Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει με βεβαιότητα τι θα σημάνει η έξοδος της Ελλάδος από το ευρώ, αλλά ούτε και να προβλέψει ποιές δράσεις θα απομακρύνουν με βεβαιότητα την κρίση. Αντίθετα, οι περισσότεροι αξιωματούχοι του ΔΝΤ, ΕΕ κλπ φορέων εξουσίας, διαπιστώνουν ότι η συνταγή αντιμετώπισης της κρίσης χρέους της Ελλάδας και των λοιπών κρατών της περιφέρειας της Ευρώπης δεν έχει αποτέλεσμα.

Είναι σαφές ότι ο κ.Τσίπρας αρνήθηκε να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, όχι για να μην προδώσει τους ψηφοφόρους του, αλλά κυρίως επειδή οι δημοσκοπήσεις μετά τις εκλογές είναι θετικές για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ.Τσίπρας ελπίζει σε περαιτέρω αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ,  συρίκνωση της ΔΗΜΑΡ κλπ μικρών αριστερών κομμάτων, καθώς και μετακίνηση "αντιμνημονιακών" ψηφοφόρων απο το αχαρτογράφητο κόμμα του κ.Καμμένου, στοχεύοντας ότι στις επόμενες εκλογές τα ποσοστά του κόμματος του θα είναι βελτιωμένα. Πόσο όμως; Θα μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση ή θα βρεθούμε στην ίδια κατάσταση, με τον ο ΣΥΡΙΖΑ να ειναι 1ο κόμμα και την ΝΔ να ακολουθεί;

ο κ.Τσίπρας, με την άρνηση του να συμμετέχει σε κυβένηση συνεργασίας, έριξε μιά ζαριά.

έριξε μιά ζαριά για το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, πιστεύοντας σε αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κάποια απο τα στελέχη του ελπίζουν ακόμα και σε αυτοδυναμία. Η ζαριά αυτή έχει τον κίνδυνο, το αποτέλεσμα να είναι ακριβώς το αντίθετο απο αυτό που ελπίζει, καθώς η στάση του μπορεί να τρομάξει πολλούς απο τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, επαναφέροντας τους στον φυσικό τους χώρο. Ας μην ξεχνάμε, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ της 6ης Μαίου, περιλαμβάνει κατά 50% πρώην ψηφοφόρους ΠΑΣΟΚ και κατά 20% πρώην ψηφοφόρους της ΝΔ.

έριξε μιά ζαριά για την δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου ελπίζοντας ότι η αντιμνημονιακή δυναμική της κάλπης σε συνδυασμό με την εκλογή Ολάντ και τα κακά αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών στην Γερμανία, θα φοβίσουν τους υπέρμαχους της λιτότητας και θα οδηγήσουν σε αναδιάταξη του μνημονίου. Η ζαριά αυτή δείχνει ότι μπορεί να ευοδωθεί, αρκεί να μήν ξεπερασθούν τα όρια της στείρας πολεμικής (μονομερής κατάργηση κλπ αντι-ευρωπαική ρητορία) που θα οδηγήσουν σε ρήξη με τους εταίρους.

έριξε μια ζαριά για την πορεία της χώρας, ελπίζοντας ότι η εκλογή αριστερής κυβέρνησης  και η επιτυχής αναδιάταξη του μνημονίου, θα πυροδοτήσουν θεσμικές αλλαγές στην κοινωνία, το κράτος και την οικονομία, τις οποίες θα αγκαλιάσουν οι Ελληνες οδηγώντας την χώρα έξω απο την κρίση. Ομως, ο κ.Τσίπρας δεν γνωρίζει με ακρίβεια, τι προσδοκούν οι Ελληνες απο αυτόν. Συμμετοχή στην αλλαγή της χώρας, με προσπάθεια, θυσίες και αλλαγή νοοτροπίας ή απλά επαναφορά της χώρας στην προγενέστερη κατάσταση.   

τέλος, έριξε μια ζαριά για τον ίδιον και το πολιτικό του μέλλον, καθώς αν αποτύχει θα οδηγήσει το κόμμα του στην μάχη του 3% και τον ίδιο στην αφάνεια του πρώην αρχηγού που έχασε μιά ιστορική ευκαιρία.

Ο δρόμος ώς τις 17 Ιουνίου θα είναι δύσκολος, γεμάτος απο κινδυνολογία των ΜΜΕ, απειλές των ξένων και δημιουργία κλίματος ανασφάλειας στον λαό. Η σοβαρότητα, ο ρεαλισμός και το αίσθημα ασφάλειας για την επόμενη ημέρα, θα καθορίσουν την επιτυχία ή όχι της ζαριάς. Η άποψη, ότι τα δύο μεγάλα κόμματα επιδίωκαν να εγκλωβίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση συνεργασίας, με στόχο να τον αποδομήσουν δεν με βρίσκει σύμφωνο, διότι η πορεία αυτής της κυβέρνησης εξαρτόταν απο τις προγραμματικές θέσεις και τις κόκκινες γραμμές που με ρεαλισμό θα μπορούσε να επιβάλλει ο κ.Τσίπρας. Σε κάθε περίπτωση, η πιθανότερη κατάληξη των εκλογών της 17ης Ιουνίου, θα είναι και πάλι η ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας, με την διαφορά, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι 1ο κόμμα.

Η κυβέρνηση της αριστεράς δεν με αφήνει αδιάφορο, αντίθετα την υποστηρίζω με πάθος. Ομως η κυβέρνηση της αριστεράς που εγώ επιθυμώ, προυποθέτει ξεκάθαρες απόψεις που χωρίς σοφιστίες και ιδεολογήματα θα περιγράφουν στον κόσμο από τώρα, τους στόχους και τις απαιτήσεις της επόμενης ημέρας. Θα δώσει όραμα αλλά όχι ψευδαισθήσεις και θα οριοθετήσει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του κάθε ενός.

Ο κ.Τσίπρας, θα πρέπει να αποδείξει ότι τα ζάρια που έριξε σύριζα στον γκρεμό, θα κάτσουν σε στέρεο έδαφος και δεν θα πέσουν στον γκρεμό. Γιατί, αν τα ζάρια πέσουν στον γκρεμό, η αριστερά, όχι μόνο θα έχει χάσει μιά ιστορική ευκαιρία να σηματοδοτήσει την πορεία αυτής της χώρας αλλά θα χρεωθεί και τα δεινά της.