Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

τι θα γίνει στις 7 Μαίου;

Εκλογές της 6ης Μαίου 2012. Οι πιο δύσκολες και καθοριστικές για την πορεία της χώρας εδώ και πολλές δεκαετίες.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ρευστότητα. Τα δύο «μεγάλα» κόμματα (ΠαΣοΚ και ΝΔ) εμφανίζονται με χαμηλά ποσοστά και οι αρχηγοί τους αγωνίζονται μέχρι την τελευταία στιγμή να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους. Τα «μικρά» κόμματα ανεβαίνουν, ενώ τα νέα κόμματα που έχουν εμφανισθεί, παρουσιάζουν επίσης υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά.

Πώς θα ψηφίσουν οι Έλληνες και τι θα γίνει στις 7 Μαίου; Τι συνεργασίες θα προκύψουν την επομένη των εκλογών και ποια κόμματα θα εμφανιστούν από το παράθυρο στην νέα κυβέρνηση, παρ’ όλο που καταψηφίσθηκαν από τον λαό; Κυρίως όμως, τι πολιτική εξόδου απο τη κρίση, θα εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση;

Τα παραπάνω ερωτήματα βασανίζουν τους 'Ελληνες, καθώς προσπαθούν να βρούν τι θα ρίξουν στην κάλπη.

Οσον αφορά, την επόμενη κυβέρνηση, νομίζω ότι τα πιθανότερα σενάρια είναι τα εξής :

Σενάριο 1ο
Η ΝΔ παίρνει κοντά στο 35% και πλησιάζει την αυτοδυναμία.
Σε αυτή την περίπτωση, πιστεύω ότι ο Σαμαράς θα απορρίψει κάθε συνεργασία και θα προκαλέσει νέες εκλογές με στόχο την επίτευξη αυτοδυναμίας. Στο σενάριο αυτό δίνω πιθανότητα < 5%.

Σενάριο 2ο
Η ΝΔ παίρνει 30-35% και το ΠαΣοΚ πάνω από 20% και τα δύο κόμματα μαζί, έχουν άνετη πλειοψηφία. Αν τα δύο «μεγάλα» κόμματα πάρουν αυτά τα ποσοστά, τότε κάποια απο τα "οριακά" κόμματα (ΔΗΣΥ, Δράση, ΛΑΟΣ) δεν θα μπούν στην Βουλή. Το ΠαΣοΚ θα αισθανθεί δικαιωμένο και  η ΝΔ θα συρθεί, σε σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας μαζί του και μάλιστα με πρωθυπουργό άτομο κοινής αποδοχής και όχι τον Σαμαρά. Αρκετά πιθανό σενάριο.

Σενάριο 3ο
Η ΝΔ παίρνει κοντά στο 30% και το ΠαΣοΚ λιγότερο από 20% αλλά τα δύο κόμματα μαζί, έχουν πλειοψηφία. Στην περίπτωση αυτή, θα μπουν στην Βουλή περισσότερα μικρά κόμματα και η ΝΔ θα προσπαθήσει να αποφύγει συνεργασία με το ΠαΣοΚ, επιχειρώντας κυβέρνηση συνεργασίας με τα λοιπά δεξιά κόμματα που θα μπούν στην Βουλή (Ανεξάρτητοι Έλληνες, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ και Δράση). Η προσπάθεια αυτή πιστεύω ότι έχει μικρές πιθανότητες να ευοδωθεί και η ΝΔ θα οδηγηθεί στον σχηματισμό κυβέρνησης με το ΠαΣοΚ, με τον Σαμαρά πρωθυπουργό. Το πιθανότερο σενάριο.

Σενάριο 4ο
Η ΝΔ παίρνει λιγότερο από 30% και το ΠαΣοΚ περισσότερο από 20% με μικρή διαφορά από την ΝΔ αλλά με άθροισμα των δύο κομμάτων που να δίνει πλειοψηφία. Η ΝΔ θα επιχειρήσει συνεργασία με το ΠαΣοΚ, το οποίο θα νοιώθει νικητής και θα αρνηθεί με σκοπό να πάρει με την σειρά του την εντολή και να σχηματίσει κυβέρνηση με τα αριστερά κόμματα. Σχετικά απίθανο σενάριο.

Σενάριο 5ο
Η ΝΔ παίρνει λιγότερο από 30% και το ΠαΣοΚ λιγότερο από 20% και δεν μπορούν να σχηματίσουν μαζί κυβέρνηση. Μετά από διερευνητικές εντολές σε ΝΔ και ΠαΣοΚ, η εντολή φτάνει στο 3ο κόμμα (πιθανότατα ΣΥΡΙΖΑ) το οποίο θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση «αντιμνημονιακών» αριστερών κομμάτων με την στήριξη ή ανοχή των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Στο σενάριο αυτό καθοριστικό ρόλο θα παίξει η στάση του ΚΚΕ, χωρίς το οποίο τα «κουκιά» δεν φτάνουν. Το επιθυμητό σενάριο για πολλούς 'Ελληνες, αλλά με λίγες πιθανότητες να συμβεί, διότι το ΚΚΕ φαίνεται ότι δεν θα κάνει τελικά την υπέρβαση αλλά θα λειτουργήσει για άλλη μιά φορά συντηρητικά.

Οι πολιτικές των κομμάτων σε σχέση με το μνημόνιο και την ΕΕ μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τρείς κατευθύνσεις :

1. Διατήρηση και πλήρης σεβασμός του υπάρχοντος μνημονίου, με μικρές παραχωρήσεις της τρόϊκας όταν τα πράγματα φτάνουν στο απροχώρητο : ΝΔ, ΠαΣοΚ, ΔΗΣΥ, Δράση.

2. Απόρριψη του μνημονίου αλλά με παραμονή της χώρας στο ευρώ και κύριο στόχο την αναδιαπραγμάτευση του σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βάθος : ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Οικολόγοι και άλλα μικρότερα κόμματα, με διαφοροποιήσεις στις πρακτικές και μέθοδους διαπραγμάτευσης.

3. Απόρριψη του μνημονίου και έξοδο από ευρώ-ΕΕ : ΚΚΕ
Τα υπάκουα «μνημονιακά» κόμματα που ευαγγελίζονται την ομαλή ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και ωρύονται ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος εξόδου απο την κρίση, έχουν έναν μεγάλο κίνδυνο : την αλλαγή της πολιτικής που υποστηρίζουν, με πρωτοβουλία της ΕΕ, λόγω αλλαγής συσχετισμών μετά τις Γαλλικές εκλογές και πιθανή πίεση από κινητοποιήσεις σε Ιταλία, Ισπανία κλπ. Θεωρώ, ότι η Γερμανία είναι πλέον απομονωμένη όσο ποτέ και ακόμα και οι ίδιοι έχουν πλέον πεισθεί ότι η συνταγή της λιτότητας τροφοδοτεί την ύφεση, χωρίς προοπτική ανάκαμψης σε καμμία χώρα της ευρωζώνης.

Σε μία τέτοια περίπτωση, τα κόμματα αυτά θα απαξιωθούν πλήρως, ενώ οι αρχηγοί τους θα στιγματισθούν απο την ενδοτικότητά τους απέναντι στους ισχυρούς «φίλους» και την αδυναμία τους να υπερασπισθούν με σθένος τα συμφέροντα της χώρας.

Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική που προτείνουν τα κόμματα αυτά, δεν έχει να προσφέρει τίποτα παραπάνω απο μία απλή διαχείριση των αδυναμιών του συστήματος εις βάρος των Ελλήνων (νέοι φόροι και επιπλέον μειώσεις μισθών όσο η ύφεση βαθαίνει) συνδυασμένη με επικοινωνιακή τρομοκρατία (έξοδος από ευρώ, στάση πληρωμών κλπ) που θα ανατροφοδοτούν την ύφεση.

Αντίστοιχα, τα ανυπάκουα «αντιμνημονιακά» κόμματα, απο τα οποια κανένα δεν έχει ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη και εφαρμόσιμη πρόταση εξόδου από την κρίση, κινδυνεύουν από κάτι άλλο : την έπαρση της ανυπακοής, η οποία ασκεί γοητεία στα πλήθη αλλά μπορεί να σε παρασύρει στην δίνη της ανέφικτης φαντασίωσης. Τα περισσότερα από αυτά τα κόμματα, δεν έχουν ούτε παρελθόν κυβερνητικών σχεδιασμών, ούτε επιβεβαιωμένη ικανότητα διαπραγμάτευσης, αλλά ούτε και έμπειρα στελέχη σε τέτοιες δραστηριότητες. Κατά συνέπεια, οι πολιτικές τους και οι ενέργειές τους έχουν υψηλό ρίσκο αποτυχίας και αντίστροφου αποτελέσματος.

Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω ότι η μόνη ελπίδα διαμόρφωσης μιας νέας στρατηγικής, υπέρβασης της κρίσης θα προέλθει απο κάποιο ή κάποια απο αυτά τα κόμματα. Επίσης, η μόνη ελπίδα ανάδειξης νέων ηγετών θα προέλθει απο τα κόμματα αυτά. Μέσα απο τα δύσκολα, γιατί έτσι γεννιούνται οι ηγέτες. Απο τα δύσκολα.

Οσον αφορά το ΚΚΕ, η θέση του ήταν και παραμένει ξεκάθαρη αλλά μάλλον μη αποδεκτή απο την πλειοψηφία των Ελλήνων, που βλέπουν το μέλλον της χώρας τους συνδεδεμένο με την Ευρώπη και το ευρώ. Στην φάση αυτή, η ιστορία καλεί απεγνωσμένα το ΚΚΕ να δεί κατάφατσα το μέλλον και να αποφασίσει, αν θα αποδεχθεί την νέα πρόκληση της ιστορίας ή θα παραμείνει προσκολλημένο στις δάφνες της πάλαι ποτέ "ένδοξης" κοσμοθεωρίας του.

Οι Ελληνες, σε αυτές τις εκλογές, βρίσκονται όσο ποτέ άλλοτε, εγκλωβισμένοι μεταξύ της  σταθερότητας του ανεπαρκούς και του ρίσκου της αλλαγής του.

Ο χρόνος θα δείξει και η ιστορία θα κρίνει !

Δεν υπάρχουν σχόλια: