Πέρασε ήδη μία εβδομάδα από τότε που το Eurogroup αποφάσισε το "κούρεμα" των καταθέσεων στις Κυπριακές τράπεζες και ακόμα δεν έχω κατανοήσει την ουσία της απόφασης αυτής.
Η Κύπρος λένε, ότι έχει συσσωρεύει 25 δισ καταθέσεων Ρώσων ολιγαρχών, πολλές από τις οποίες είναι αμφιβόλου προέλευσης. Όμως, το Λουξεμβούργο έχει συσσωρεύσει ακόμα περισσότερες, το δε City του Λονδίνου μάλλον κατέχει την πρωτιά, όχι μόνο σε καταθέσεις αλλά και σε επενδύσεις από τέτοιο χρήμα, ενώ καταθέσεις Ρώσων σταθμεύουν ακόμα και σε Γερμανικές τράπεζες.
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Οι Ρώσοι ολιγάρχες, που έχουν καταθέσεις σε Κυπριακές τράπεζες, για τους οποίους κόπτονται οι πιστωτές μας, είναι οι ίδιοι άνθρωποι με τους οποίους συναλλάσσονται, αυξάνοντας το εμπορικό ισοζύγιο ΕΕ-Ρωσίας και οι ίδιοι άνθρωποι, τους οποίους καλούν να επενδύσουν στην ΕΕ. Τα χρήματα αυτά είναι τα ίδια κεφάλαια, πού όταν κατατίθενται στην Κύπρο θεωρούνται προϊόν εγκλήματος, ενώ όταν κατευθύνονται στο Λουξεμβούργο μετατρέπονται σε αποθεματικά κεφάλαια και στην Γερμανία σε προσέλκυση επενδύσεων. Προσωπικά, η μόνη διαφορά που αντιλαμβάνομαι στο θέμα αυτό, μεταξύ Λουξεμβούργου και Κύπρου, είναι ότι στο πρώτο μιλάνε Γερμανικά ενώ στην δεύτερη Ελληνικά.
Άραγε, πώς λύνει το πρόβλημα του "μαύρου" χρήματος ή απόφαση αυτή του Eurogroup ; Σταματάει την παραγωγή του "μαύρου" χρήματος ή απλά αλλάζει τον διαχειριστή του, αφού παραχθεί; Mάλλον το δεύτερο. Διότι, υποθέτω ότι τα κεφάλαια αυτά, δεν θα σταματήσουν να είναι "μαύρα" όταν φύγουν από την Κύπρο, απλά θα αξιοποιηθούν σε φιλικότερους προορισμούς (πχ. Λετονία, Λουξεμβούργο).
Η Κύπρος, τα τελευταία χρόνια στήριξε τη οικονομία της στον τουρισμό και στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. Και τα κατάφερε καλά. Μάλλον καλύτερα από όλους τους υπόλοιπους Νοτιοευρωπαίους, οι οποίοι παραμένοντας εγκλωβισμένοι στην προσπάθεια βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας τους, συνεθλίβησαν ανάμεσα στην τεχνολογικά υπέρτερη Γερμανία και στις αναδυόμενες αγορές του φτηνού εργατικού κόστους. Αντίθετα, η Κύπρος εκμεταλλεύθηκε τον παγκοσμιοποιημένο νεοφιλελευθερισμό και δημιούργησε ένα επιτυχημένο οικονομικό μοντέλο, χωρίς εξαρτήσεις από κάποιον συγκεκριμένο οικονομικό πόλο. Ακολούθησε πολυεπίπεδη πολιτική, που κινούταν μεταξύ ΕΕ, Ρωσίας και ΗΠΑ με έντονη ευελιξία (συμφωνία με Ισραήλ για υδρογονάνθρακες) και κατάφερε να διατηρήσει υψηλό βιωτικό επίπεδο, ελεγχόμενο δημόσιο έλλειμμα (6,3 % ΑΕΠ) και σχετικά χαμηλό δανεισμό (δημόσιο χρέος στο 72% ΑΕΠ). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Κύπρος ανακαλύπτει και υδρογονάνθρακες που την μετατρέπουν σε πολύφερνη νύφη, ενισχύοντας την γεωστρατηγική της υπόσταση και την προοπτική να μετατραπεί σε ανεξάρτητο οικονομικό κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου.
Όμως αυτό δεν έγινε αποδεκτό. Η Κύπρος με την πολιτική της αυτή, κατάφερε να ενσαρκώσει την απόκλιση από τον οικονομικό και κοινωνικό κανόνα που οι ισχυροί Γερμανοί θέλουν να επιβάλουν στην Ευρώπη. Για φαντασθείτε, το κάθε κράτος της Ευρωπαϊκής περιφέρειας, να προσπαθούσε να κάνει το ίδιο, ανακαλύπτοντας νέους τομείς οικονομικής ανάπτυξης, παρακάμπτοντας την έννοια της βιομηχανικής ανταγωνιστικότητας και κατά συνέπεια την Γερμανική πρωτοκαθεδρία ; Θα κατέρρεε όλο το μοντέλο μετατροπής της Ευρώπης σε Γερμανική ενδοχώρα, που με τόσο κόπο δομήθηκε σε διάρκεια δεκαετιών.
και έτσι αποφασίσθηκε : Cyprus delenda est.
Και σαν νέος Σκιπίων, ο Herr Σοϊμπλε πυροδοτεί την εκδικητική μανία εναντίον της Κύπρου, στο όνομα των Γερμανών φορολογούμενων, που σαν σύγχρονοι λεγεωνάριοι θριαμβολογούν πάνω στα αποκαΐδια της έρημης Κύπρου. Επιτέλους, η τάξη αποκαταστάθηκε!
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Ένα νέο αποικιακό μοντέλο έχει ήδη γεννηθεί. Όπως τους προηγούμενους αιώνες οι τότε αποικιοκράτες στήριζαν το εγχείρημα τους στον εκπολιτισμό των ιθαγενών και οι μετέπειτα ιμπεριαλιστές στην εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, οι σύγχρονοι αποικιοκράτες επικαλούνται την εξυγίανση της οικονομίας.
Οι Κύπριοι πολιτικοί έκαναν σίγουρα λάθη, ειδικά αν γνώριζαν τις προθέσεις του Eurogroup εδώ και καιρό και δεν προετοίμασαν το plan B, αξιοποιώντας την γεωστρατηγική τους θέση και τα αποθέματα των υδρογονανθράκων. Εκτός αυτού, όταν ήρθε η ώρα της κρίσης, λειτούργησαν συναισθηματικά και όχι ρεαλιστικά. Παρ' όλα αυτά, εγώ πιστεύω ότι έπραξαν σωστά διότι η αντίδραση τους αυτή, ακόμα και αν αποτύχει, εξέφρασε τον Κυπριακό λαό δίνοντας του μια αίσθηση αξιοπρέπειας.
Όλη η ιστορία της ανθρωπότητας, είναι γεμάτη μάχες χαμένες εκ' των προτέρων (Θερμοπύλες, Κοσσυφοπέδιο, Πέτα κλπ), που όμως δόθηκαν. Για την τιμή των όπλων ; Για την ανάδειξη της αντίδρασης ; Για την εμψύχωση των υπολοίπων ; Όποια και να ήταν η αιτία, οι μάχες αυτές δόθηκαν και έμειναν στην ιστορία, η οποία μετέτρεψε την ήττα σε νίκη.
Τις ώρες αυτές, η Κύπρος δίνει στο Eurogroup, την ύστατη μάχη και κανείς δεν γνωρίζει το αποτέλεσμα. Εγώ ελπίζω, η αντίδραση της Κύπρου, να σηματοδοτήσει την αρχή της αμφισβήτησης του νέο αποικιακού μοντέλου της Γερμανίας από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους που ίσως οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό της ΕΕ σε αυτήν που ονειρευτήκαμε : στην Ευρώπη της αλληλεγγύης, του κοινωνικού κράτους, της ευημερίας των πολιτών και της ισοτιμίας των κρατών και να απομακρυνθεί από την Ευρώπη της ανταγωνιστικότητας, της λιτότητας και της κυριαρχίας των ισχυρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου