τώρα είναι η ώρα

τώρα είναι η ώρα της διαπραγμάτευσης!

με 1 εκατ. αγανακτισμένους στο Σύνταγμα, με καθολική αποδοχή της αποτυχίας του μνημονίου, με αρνητικές εκτιμήσεις για την πορεία του μεσοπρόθεσμου μνημονίου και με εκατοντάδες οικονομικούς αναλυτές να υποστηρίζουν πιά, ότι η πολιτική αυτή είναι αδιέξοδη, νομίζω ότι έφτασε ή ώρα της επαναδιαπραγμάτευσης.

Εχει γίνει πιά κοινή πίστη, ότι η κρίση είναι συστημική και αφορά τον τρόπο με τον οποίον αναπτύχθηκαν όλα τα ανεπτυγμένα κράτη. Απο την απομύζηση των αποικιών στα δανεικά των πολιτών. Τα 31 ανεπτυγμένα κράτη του πλανήτη έχουν συνολικό δημοσιονομικό χρέος που προσεγγίζει το 100% του συνόλου των ΑΕΠ τους, ενώ αν υπολογίσουμε και το κρυφό χρέος των κρατών αυτών (οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία, εγγυήσεις κρατών σε χρέη τραπεζών κλπ) το πραγματικό χρέος τους, μπορεί να είναι υπερδιπλάσιο του ΑΕΠ τους. Το παγκόσμιο χρέος (ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων κρατών) εκτινάχθηκε απο τα 18 τρις δολλάρια (1999) στα 41 τρίς δολλάρια (2010). Ολοι χρωστάνε σε όλους. Οτι φτιάχθηκε στον πλανήτη τα τελευταία χρόνια, φτιάχθηκε με δανεικά, τα οποία στηρίχθηκαν σε προσδοκίες αυξανόμενης ανάπτυξης. Δανεικά, όχι απο τα πλεονάσματα κάποιων υπερπλουσίων αλλά απο τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και των ασφαλιστικών εταιρειών και τις καταθέσεις των μικρομεσαίων στις τράπεζες. Δανεικά απο τους πολίτες. Κάποιοι "γύρναγαν" τα λεφτά μας, βγάζοντας κέρδη.

Η Ελλάδα, ως οριακό μέλος της ομάδος των ανεπτυγμένων κρατών και με επιπλέον προβλήματα (φοροδιαφυγή, διαφθορά, υπέρογκο κράτος) αποδείχθηκε πιό ευάλωτη στην κρίση του συστήματος. Δεν δημιουργήσαμε εμείς την κρίση, απλά πέσαμε πρώτοι μέσα. Οσο η κρίση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος δεν επιλύεται, όλο και περισσότερα ανεπτυγμένα (υπερχρεωμένα) κράτη θα ακολουθούν το δρόμο μας, ξεκινώντας απο τα πιό ευάλωτα (Ιρλανδία, Πορτογαλλία, Ισπανία, Βέλγιο κλπ).

Οσο η κρίση του συστήματος δεν επιλύεται, τόσο θα υπάρχει πίεση για σωτηρία των αδύναμων κρίκων για να μην διευρύνουν την κρίση, παρασέρνοντας και άλλους. Και όλοι γνωρίζουν, ότι η λύση δεν μπορεί να έρθει πιέζοντας τους πολίτες πέρα απο τα όρια τους δημιουργώντας ύφεση, ανεργία, εξαθλίωση και λαϊκές εξεγέρσεις.

Αυτή είναι η δύναμή μας.

Ηρθε λοιπόν η ώρα, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, να μαζέψει όλα τα αποθέματα θάρρους και θράσους που έχει και να δρομολογήσει, μέσα απο εκλογές, ανασχηματισμό, οικουμενική κυβέρνηση ή όποια άλλη μέθοδο επιλέξει, την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους μας και της θέσης μας στην διεθνή κοινότητα, με τον πιό μαξιμαλιστικό τρόπο.

Το ευρώ είναι δικό μας, όσο και των Γερμανών. Το Ευρωπαϊκό ιδεώδες είναι δικό μας, όσο και των Γάλλων. Η κοινωνία του πολιτισμού, της δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους είναι δική μας, όσο και των υπολοίπων Ευρωπαίων. Δεν έχουμε να πάμε πουθενά και ούτε να δώσουμε τίποτα παραπάνω. Θα βουλιάξουμε όλοι μαζί ή θα σωθούμε όλοι μαζί.

Προτείνω λοιπόν στον κ.Παπακωνσταντίνου ή όποιον άλλον εντολοδόχο διαχειριστή του χρέους μας, να ζητήσει απο το Eurogroup τα παρακάτω :

1. "Κούρεμα" του 50-60% του χρέους μας.

2. Αγορά, όλου του υπολοίπου χρέους απο την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

3. Επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους μας (πρός την ΕΚΤ) στα 20 χρόνια με επιτόκιο euribor+Γερμανικό spread

4. Κάλυψη απο την ΕΚΤ των απωλειών που θα έχουν οι Ελληνικές τράπεζες και τα Ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία απο το "κούρεμα"

5. Πακέτο τουλάχιστον 50 δισ ευρώ απο την ΕΕ για την ενίσχυση της Ελληνικής οικονομίας.

Εμείς απο την πλευρά μας, θα αναλάβουμε την υποχρέωση να αναδιοργανώσουμε το κράτος και την οικονομία μας, με ρεαλιστικούς και επιτεύξιμους στόχους, σε χρονοδιάγραμμα τουλάχιστον 5 ετών. Με μία προϋπόθεση. Οτι θα το κάνουμε. Η κρίση αυτή, ίσως αποδειχθεί η ευκαιρία για την επίλυση προβλημάτων δεκαετιών.

Ο μαξιμαλισμός είναι η πρακτική που εφαρμόζουν είτε αυτοί που είναι σε θέση ισχύος, είτε αυτοί που είναι εντελώς απελπισμένοι και δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Εμείς είμαστε και τα δύο. Μόνο που γνωρίζουμε μόνο το δεύτερο αλλά αγνοούμε το πρώτο.

Εμπρός λοιπόν, τώρα είναι η ώρα.