Μιά σπίθα προσβολής-παρότρυνσης από έναν συμπαθή και "ομοιοπαθή" λαό ήταν αρκετή για να ξεσηκώσει τους Ελληνες, οι οποίοι ένοιωσαν υποχρεωμένοι να απαντήσουν : Ναί, είμαστε ξύπνιοι!
Εχει μικρή σημασία ότι δέν βγήκαμε όλοι στίς πλατείες (γιατί όλοι είμαστε αγανακτισμένοι), αλλά μεγάλη ότι όλοι συζητάνε τις συγκεντρώσεις στις πλατείες με θετικά λόγια. Εχει επίσης μικρή σημασία, ότι η αντίδραση ξεκίνησε μιμούμενοι κάποιους άλλους, αλλά μεγάλη ότι επιτέλους, άρχισε κάτι να κινείται.

Η προώθηση της κατανάλωσης Ελληνικών προιόντων, που δημιουργούν θέσεις εργασίας και μειώνουν την εξάρτηση μας απο το εξωτερικό , η καταγγελία φοροφυγάδων με συγκεντρώσεις 50-60 ατόμων με έξυπνα πανώ έξω απο τα μαγαζιά ή τα γραφεία επαγγελματιών που φοροδιαφεύγουν ή δεν πληρώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, η καταγγελία, με ανάλογους τρόπους, διεφθαρμένων δημόσιων λειτουργών ή πολιτικών είναι κάποιες απο τις δράσεις που μπορούν να οργανωθούν. Παζάρια ανταλλαγών παληών ρούχων,επίπλων κλπ αγαθών, μοίρασμα τροφίμων (δωρεάν προσφορές εταιρειών) σε απολυμένους και άπορους, εκδηλώσεις (μουσικές, θεατρικές, συζητήσεις κλπ) σε μικρότερες πλατείες είναι επίσης κάποιες δράσεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν το κλίμα της μιζέριας και να δείξουν την αλληλεγγύη των Ελλήνων.
Ομως, ούτε αυτά φτάνουν. Η αγανάκτηση είναι μόνο ή αρχή που απλά δηλώνει την αφύπνιση απο την απραξία. Γιατί, η αγανάκτηση δεν είναι αρκετή, καθώς αν δεν μετασχηματισθεί, εκτονώνεται και χάνεται μετά απο λίγες ημέρες. Χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η αγανάκτηση πρέπει να μετεξελιχθεί σε πολιτική σκέψη με απόψεις και συγκεκριμένες προτάσεις. Με τρόπο οργάνωσης και δράσης. Με όραμα και στόχο.
Μόνο έτσι θα έχει νόημα η αγανάκτησή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου