Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2010

για τον Γιάννη

Ετονε εξ’ Πανόραμα, Χριστούγεννα ημέραν,
όντες το μαύρο το χαπάρ’ οι φίλοι σου επέραν.

Κωδώνια εντώκαν θλιβερά, καρδίας εματώθαν,
Τραντέλλενον ντ’ εχάσανεν, τας γούλας εγομώθαν.

Τα έργα τ’ έτανε καλάν, πολλά και καρπεμένα,
Και όσα εποίκεν ο αετόν, ας είναι φωταγμένα.

Εκεί απάν’ σην Σουμελάν, σουμά σην εγκλεσίαν,
θα έχ’ ατώρα ανάπαψην και μνήμην αιωνίαν.

Και εσείς, πουλόπα τη Θεού, ποισέστεν συντροφίαν,
τή Ιμερας τον αετόν να έχει παρηγορίαν.
(προσαρμογή σε Ποντιακό μοιρολόϊ - Δ.Παπουλίδη)

Στην μνήμη του
παιδικού μου φίλου,
Γιάννη,
ενός περήφανου Πόντιου,
πού έφυγε προχθές,
στα 50 του χρόνια.

3 σχόλια:

Λωτοφάγος είπε...

Κρίμα. Ζωή σε σάς.
Καλή Χρονιά, φίλε μου, χωρίς άλλες απώλειες.

Βάσσια είπε...

Καλό του ταξίδι.

Και σε σένα φίλε μου εύχομαι μια καλύτερη νέα χρονιά.

Όπως την επιθυμείς.

Locus Publicus είπε...

Kαλό ταξίδι στόν φίλο σου.

Απο μένα, ολόψυχα τις ευχές μου για καλή χρονιά, με υγεία, πρόοδο και ευτυχία. Ζωή σε όσους έμειναν πίσω..