κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού

...και ξαφνικά, αρχίσαμε να ακούμε για τον μεγάλο μετεκλογικό συνασπισμό ΣυΡιζΑ- ΝΔ. 

Η Μέρκελ τον θέλει, ο Γιουγκέρ τον θέλει, ο Ντάϊσεμπλουμ τον θέλει, η επιχειρηματική ελίτ και οι τραπεζίτες τον θέλουν, τα κανάλια τον θέλουν και τις τελευταίες ημέρες άρχισε να τον θέλει και ο Μεϊμαράκης. Όλοι θέλουν και όλοι μιλούν για την συγκυβέρνηση των δυο πρώτων κομμάτων υποστηρίζοντας ότι είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα. Κάποιοι από αυτούς δηλώνουν προτίμηση στο πρόσωπο του πρωθυπουργού (Γιούγκερ σε Τσίπρα) ενώ άλλοι συμβιβάζονται και με όποιον άλλον προκύψει. Μερικοί προτιμούν 1ο κόμμα την ΝΔ (κανάλια), κάποιοι άλλοι τον ΣυΡιζΑ ενώ δεν λείπουν και αυτοί που βολεύονται όπως και να είναι.

Οι λόγοι αυτής της κωλοπιλάλας είναι προφανείς, ιδίως για τους εταίρους-δανειστές. Μία τέτοια κυβέρνηση θα στερούταν αντιπολίτευσης, ικανής να δυναμιτίσει την συμφωνία. Διότι η αντιπολίτευση του ενός είναι ο άλλος. Έτσι και αλλιώς και οι δύο υπέγραψαν την συμφωνία. Μαζί θα την εφαρμόσουν καλύτερα καθώς κανείς από τους δύο δεν θα προκαλεί τον άλλο. Όλα για την συμφωνία.

Επίσης προφανείς οι λόγοι και για την επιχειρηματική ελίτ. Σταθερότητα και εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου που όμως ελπίζουν (και θα επιδιώξουν) να μην τους αγγίξουν. Τα ισοδύναμα να είναι καλά. Οι τραπεζίτες χαρούμενοι και αυτοί. Άλλη μια ανακεφαλαιοποίηση που θα χρεωθεί στο δημόσιο χρέος. Φυσικά χωρίς να θιχτούν οι διοικήσεις και το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, Η διατήρηση του υφιστάμενου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι μονόδρομος, διότι όπως υποστηρίζουν, χωρίς τράπεζες, τελειώσαμε. Οι καναλάρχες επίσης ευχαριστημένοι. Με τέτοια κυβέρνηση ποιός θα τολμήσει να τους βάλει να πληρώσουν και να εφαρμόσουν "δεοντολογίες" και πράσινα άλογα. Ή να ελέγξει βασικούς μετόχους και άλλα τέτοια χαζά. 

Η ΝΔ και αυτή ευχαριστημένη, ιδίως αν έρθει 1ο κόμμα ο ΣυΡιζΑ και είναι ο Τσίπρας πρωθυπουργός του εγχειρήματος. Θα κυβερνούν χωρίς να έχουν την ευθύνη. Έτσι και αλλιώς, ο Τσίπρας έφερε το 3ο μνημόνιο. Αυτοί απλά το επικύρωσαν, για να μην καταστραφεί η χώρα. Δεν είναι ηλίθιο να υποστούν αυτοί τις συνέπειες?

Και ο ΣυΡιζΑ? τι θέλει ο ΣυΡιζΑ? Ποιός ξέρει. Ούτε καν οι ίδιοι. Μέχρι να αποφασίσουν τι θέλουν τελικά, θα έχουν έρθει οι επόμενες εκλογές. Στο μεταξύ, θα συγκυβερνούν. 

«Μεγάλος συνασπισμός». Ο τέλειος συνδυασμός. Από την μια πλευρά οι καθαροί και από την άλλη οι ικανοί. Οι καπάτσοι και οι οραματιστές. Οι δικτυωμένοι και οι ιδεολόγοι. Το παλιό και το νέο. Πλήρης αλληλοκάλυψη. Τα έχει όλα. Ρεαλισμό, ευελιξία, αφήγημα, όραμα, δυναμική. Θα έχει άραγε και αποτελεσματικότητα? 

Και το show ξεκίνησε. Οι "σοφοί" εταίροι-δανειστές το πρότειναν (δίνοντας για κίνητρο, την αναδιάρθρωση του χρέους), τα κανάλια το πιπιλίζουν, οι τραπεζίτες τρίβουν τα χέρια τους και οι πολίτες παρακολουθούν. Τα κανάλια ανέλαβαν την προώθηση, όπως άλλωστε γνωρίζουν να κάνουν καλά. Οι εταιρείες ερευνών ανέλαβαν το marketing. Γκάλοπ που δείχνουν ισοπαλία, έρευνες που δείχνουν ότι ΣυΡιζΑ και ΝΔ υπερτερούν σε διαφορετικούς τομείς (άρα αλληλοσυμπληρώνονται) και μπόλικη κινδυνολογία για τις επιπτώσεις που θα προκύψουν, αν δεν πραγματοποιηθεί η μεγάλη συγκυβέρνηση. Οι υποψήφιοι βουλευτές ανέλαβαν την υποστήριξη στα πάνελς διατυμπανίζοντας ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση. Που θα πάει, με όλα αυτά θα τους φέρουμε να ψηφίσουν όπως πρέπει! 

... και ο λαός? θα κερδίσει άραγε κάτι και ο λαός από τον μεγάλο συνασπισμό?

Αν ο μεγάλος συνασπισμός γίνει απλά για να εφαρμοσθεί η συμφωνία, ο λαός δεν θα κερδίσει τίποτα. Θα εφαρμοσθούν τα μέτρα που δεν θίγουν ουσιαστικά συμφέροντα, θα παίρνουμε τις δόσεις και σε κάποιους μήνες οι εταίροι-δανειστές θα αρχίσουν την «χαλάρωση» ως δείγμα επιβράβευσης και αλληλεγγύης. Φυσικά, η «χαλάρωση» θα αφορά στα μέτρα που δύσκολα εφαρμόζονται (φοροδιαφυγή, ανασχεδιασμός οικονομίας, αναδιοργάνωση κράτους κλπ) αλλά θίγουν συμφέροντα και απλά μπαίνουν στα μνημόνια για να δημιουργούν το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης. 

Για να κερδίσει ο λαός, θα πρέπει να γίνουν τομές σε αυτό το κράτος. Τομές που θα θίξουν προνομιούχες ομάδες και θα αναθεωρήσουν τα πάντα. Την δομή της οικονομίας, τον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, τον τρόπο απόδοσης δικαιοσύνης, τον τρόπο λήψης αποφάσεων και λειτουργίας της δημοκρατίας και άλλα πολλά. Θα πρέπει επιτέλους να επιστρέψουν στην κοινωνία, η κοινή λογική και η συλλογική αντίληψη, που παρόλο που επινοήθηκαν εδώ, φαίνεται ότι χάθηκαν στο διάβα της ιστορίας.

 

Η παραπάνω μεθόδευση επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την έλλειψη εκτίμησης που έχει η πολιτική και επιχειρηματική ελίτ για τον Ελληνικό λαό. Ο λαός για αυτούς υπάρχει απλά, για να επικυρώνει τις αποφάσεις. Για να δημιουργεί το πολιτικό άλλοθι. Για να επιβεβαιώνει την λειτουργία της δημοκρατίας. Έτσι και αλλιώς οι αποφάσεις παίρνονται για το δικό του καλό. Που αν δεν το αντιλαμβάνεται, πρέπει να του το δείξουν. Αυτοί που ξέρουν. Και αν αυτοί που ξέρουν αποφασίσουν ότι το καλύτερο είναι ο μεγάλος συνασπισμός, θα τον έχουν. Αλλιώς καταστραφήκαμε.

 

Το δίλημμα «ή εγώ ή τα τανκς» επανέρχεται συνεχώς με άλλους πρωταγωνιστές και άλλο διακύβευμα. Και ο Ελληνικός λαός δυστυχώς απαντά πάντα το ίδιο : Εσύ!