τι επιδιώκει ο Τσίπρας ?

Μόλις 7 μήνες μετά τις τελευταίες εκλογές και αμέσως μετά την υπογραφή του 3ου μνημονίου, ο Αλέξης Τσίπρας με μια κίνηση τακτικής, προκήρυξε νέες εκλογές για τις 20 Σεπτεμβρίου. Στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό, ο πρώην πρωθυπουργός αιτιολόγησε την απόφαση του, στην ανάγκη τοποθέτησης του εκλογικού σώματος επί της συμφωνίας που επέτυχε και του μνημονίου που υπέγραψε. Θεωρεί δηλαδή, ότι η νομιμοποίηση που είχε από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, δεν κάλυπτε την συμφωνία που έφερε (και το μνημόνιο που την συνόδευσε) και ζητά από τους ψηφοφόρους να επιβραβεύσουν ή να απορρίψουν με την ψήφο τους το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης του και κατά συνέπεια να επιλέξουν την κυβέρνηση που θα το εφαρμόσει.

Την ίδια στιγμή, ένα μέρος του κόμματος του απορρίπτει το 3ο μνημόνιο, αίροντας στην ουσία την δεδηλωμένη της κυβέρνησης, ενώ ταυτόχρονα η συμφωνία και το 3^ο μνημόνιο υπερψηφίζονται από την αντιπολίτευση. Η πλήρης αποσάθρωση του πολιτικού χάρτη της χώρας που οδήγησε τον Α.Τσίπρα σε μια απόφαση η οποία περιέχει ένα άλμα λογικής, έναν κρυφό στόχο και μία φιλοδοξία.

Το άλμα λογικής αφορά στον χρόνο των εκλογών, καθώς όταν κρίνεις ότι πρέπει να ζητήσεις  την έγκριση του λαού για μια σημαντική συμφωνία, το κάνεις συνήθως πριν την υπογραφή της. Φροντίζεις δε, να συμπεριλάβεις τον χρόνο που απαιτείται για τις εκλογές, στις χρονικές απαιτήσεις της διαπραγμάτευσης. Με άλλα λόγια, εκλογές για αυτόν τον λόγο έπρεπε να γίνουν τον Απρίλιο/ Μάιο πριν την υπογραφή της συμφωνίας. 

Η πεποίθηση του Τσίπρα, ότι η διαπραγμάτευση θα ήταν θετική άρχισε να θολώνει από τις αρχές Μαρτίου (μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης από τον Βαρουφάκη στις 20/2) και την καθυστέρηση υπογραφής της συμφωνίας, όπου ο πρωθυπουργός, αντί να παραδεχθεί την αποτυχία και να προχωρήσει σε εκλογές, «εγκλωβίστηκε» από κακούς συμβούλους και προσωπική ατολμία σε μία εξέλιξη (έλλειψη ρευστότητας, δημοψήφισμα, αναδίπλωση, εκλογές) που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Η εξέλιξη αυτή αποδεικνύει ότι ο Α.Τσίπρας πελαγοδρομούσε όταν πίστευε ότι θα ξεσηκώσει τους λαούς του Νότου και θα αποδομήσει την κυρίαρχη ευρωπαϊκή αντίληψη περί λιτότητας, ενώ ταυτόχρονα το επιτελείο του φάνηκε ότι αγνοούσε τον τρόπο λειτουργίας του ευρωπαϊκού ιερατείου. Ευτυχώς για αυτόν και για την χώρα, αντιλήφθηκε το διακύβευμα, έστω και την τελευταία ώρα και πραγματοποίησε την «στροφή στον ρεαλισμό» την οποία καλείται τώρα να υποστηρίξει. 

Ο κρυφός στόχος του Τσίπρα, που αιτιολογεί το άλμα λογικής, αφορά στο ξεκαθάρισμα του κόμματος από την εσωτερική αντιπολίτευση, η οποία σε όλο το προηγούμενο διάστημα, ροκάνιζε την καρέκλα του, προσκολλημένη σε ιδεοληψίες που δεν ανταποκρίνονται στην σημερινή κατάσταση της χώρας. Η πολυσυλλεκτικότητα του ΣυΡιζΑ οδήγησε σε χάσμα αντιλήψεων μεταξύ της απαιτούμενης ευελιξίας που πρέπει να χαρακτηρίζει τους ηγέτες και της επικαλούμενης καθαρότητας αξιών που μάλλον χαρακτηρίζει τους γραφειοκράτες. Η εκκαθάριση του ΣυΡιζΑ ήταν ανάγκη που ίσως έπρεπε να είχε πραγματοποιηθεί νωρίτερα. Η αποχώρηση της Λαϊκής Ενότητας τον απελευθερώνει αλλά δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα της μέτρησης της αριστεροφροσύνης. Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και αξιολογείται πάντα από το αποτέλεσμα. Ο ρόλος της συνεπούς αντιπολίτευσης που κατακεραυνώνει τα κακώς κείμενα είναι βολικός αλλά όχι δημιουργικός. Η αριστερά έχει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να κυβερνήσει δικαιότερα, ηθικότερα και αποτελεσματικότερα και μέχρι στιγμής δεν την έχει αξιοποιήσει.

Η φιλοδοξία του Τσίπρα είναι και η βελτίωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας και η αυτοδυναμία, την οποία εκτιμώ ότι δεν θα έχει. Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο καθώς η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί και ο ίδιος να αποδείξει ότι μπορεί να αντιστρέψει τις ελληνικές παθογένειες στηριζόμενος σε μεταρρυθμίσεις που πρέπει να εφαρμόσει προς όφελος του Ελληνικού λαού. Η φιλοδοξία του έχει έρισμα, καθώς η εναλλακτική των ψηφοφόρων θα επιβραβεύσει αυτούς που έφεραν την χώρα στην κρίση, αλλά η αξιοπιστία του έχει πληγεί σε μεγάλο βαθμό.

Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει ότι έχει στοιχεία ηγέτη αλλά στερείται σχεδίου και συνεργατών. Τις επόμενες ημέρες και έως τις εκλογές θα πρέπει να αποδείξει ότι διαθέτει ρεαλισμό, τόλμη και σύγχρονη αντίληψη διακυβέρνησης. Θα πρέπει επίσης να αποδείξει, ότι μπορεί να επιλέξει νέους συνεργάτες που διαθέτουν αξιοπιστία, ικανότητες και δυνατότητα σχεδιασμού και υλοποίησης όλων αυτών των μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η Ελληνική κοινωνία. Επισημαίνω ότι, πολλές από τις μεταρρυθμίσεις έχουν κατά την γνώμη μου "αριστερό" πρόσημο, καθώς βάζουν τέλος στην εύνοια του Ελληνικού κράτους απέναντι σε προνομιούχες κοινωνικές ομάδες και σε κρατικοδίαιτες επιχειρηματικές κάστες, οι οποίες στήριξαν το πελατειακό κράτος και την διαπλοκή.

Το βάρος πέφτει αποκλειστικά επάνω του και το ξέρει. Τι θα πετύχει, θα το γνωρίζουμε στις 20/9.