που πήγαν τα λεφτά ;

η ερώτηση αυτή πλανιέται στην Ελληνική κοινωνία το τελευταίο διάστημα. Την έχουν υποβάλλει όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, με προεξάχοντα τον πρωθυπουργό, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Στην συνέχεια, την ίδια ερώτηση υπέβαλαν και όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί, αλλά και επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι και ο κάθε πολίτης. Αλλά κανείς δεν απάντησε.

που πήγαν τα λεφτά ;

που άραγε πήγαν τα λεφτά ; μήπως στις τσέπες κάποιων επιχειρηματιών, κάποιων πολιτικών ή κάποιων δημόσιων λειτουργών ; και που είναι τώρα τα λεφτά, αν πήγαν σε αυτές τις τσέπες ; Σε κάποιες τράπεζες στην Ελβετία ; και αν ναί, γιατί δεν εμφανίσθηκαν οι κάτοχοι τους στην τελευταία κατάσταση εκατομυριούχων των forbes ; γιατί τα λεφτά είναι πολλά. 300 δις ελλείματα τα τελευταία χρόνια.

πού πήγαν τα λεφτά ;

δυστυχώς η απάντηση πρέπει να είναι πιό απλή. Εγώ προσωπικά πιστεύω, ότι τα περισσότερα λεφτά σπαταλήθηκαν άσκοπα και μοιράσθηκαν στην Ελληνική κοινωνία. Και λέω τα περισσότερα, γιατί κάποια, όντως πήγαν στις τσέπες των παραπάνω "κυρίων". Αλλά όχι τα περισσότερα, τα λιγότερα. Γιατί τα λεφτά είναι πολλά.

Τα λεφτά μοιράσθηκαν σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων που δεν χρειαζόταν, σε επιχορηγήσεις επιχειρήσεων και ενισχύσεις κοινωνικών ομάδων χωρίς ανταπόδοση, σε κοινωνικές πολιτικές χωρίς αντίκρυσμα και κρατικές δαπάνες χωρίς αποτέλεσμα. Σε άχρηστα ή άσκοπα έργα και προμήθειες του δημοσίου. Ετσι, τα λεφτά πέρασαν στην κοινωνία και έγιναν εισόδημα στους κακομαθημένους νεο-Ελληνες, που θέλουν να απολαμβάνουν πολλά , χωρίς πολύ κόπο.

Ολοι είμαστε ένοχοι για την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος. Ολοι. Και κάποιοι, ίσως οι περισσότεροι, καρπώθηκαν απο αυτά.

είναι ένοχοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, γιατί πίεζαν, μέσω κομματικών και συνδικαλιστικών οργάνων να γίνουν όλο και περισσότεροι διορισμοί. Διορισμοί που όλοι γνώριζαν ότι δεν χρειαζόταν. Δικαίωμα στην εργασία.Λες και η μόνη εργασία ειναι αυτή στο δημόσιο. Είναι ένοχοι γιατί αφού διορίσθηκαν, άραξαν και μέτραγαν ημέρες για την επόμενη αργία. Και αντί να κάνουν αποτελεσματικά την δουλειά τους, υπέθαλπταν την γραφειοκρατεία, γιατί έτσι τους βόλευε. Ετσι, γινόταν απαραίτητοι και είχαν εξουσία. Και κάποιοι, αξιοποίησαν την δυνατότητα διαπλοκής και χρηματισμού που τους προσέφερε το σύστημα. Και κάποιοι άλλοι, αξιοποίησαν την εξουσία τους για την εφαρμογή προσωπικών επιλογών, που όμως είχαν κόστος. Τζάμπα κόστος για αυτούς. Είναι ένοχοι, γιατί ποτέ δεν τους ενδιέφερε, ότι οι επιπλέον δημόσιοι υπάλληλοι και το επιπλέον κόστος τους, σήμαινε επιπλέον κρατικά λεφτά. Λεφτά που δεν υπήρχαν.

είναι ένοχοι οι αγρότες, γιατί μετέτρεψαν τα λεφτά των κοινοτικών επιχορηγήσεων σε εισόδημα και δεν έκαναν τίποτα για να βελτιώσουν ή να αλλάξουν τις καλλιέργειες που έβλεπαν ότι δεν έχουν μέλλον. Δεν έκαναν τίποτα, για να βελτιώσουν την ποιότητα των προιόντων τους, ούτε για να μάθουν να τα πουλάνε και να γίνουν βιώσιμοι χωρίς την βοήθεια του κράτους. Λειτουργώντας ώς οι συνεπέστεροι δημόσιοι υπάλληλοι, διεκδικούσαν και έπαιρναν εθνικές ενισχύσεις για να επιβιώσουν, κλείνοντας τις εθνικές οδούς. Εγγυημένο εισόδημα. Διεκδικούσαν και κατάφεραν να χαρίζονται τα χρέη των συνεταιρισμών. Χρέη, που δεν είχαν να πληρώσουν, αλλά αυτοί δημιούργησαν. Γιατί αυτοί διοικούσαν τους συνεταιρισμούς. Ολα τα λεφτά, όλα τα κιλά. Αλλά, όλα αυτά σήμαιναν επιπλέον κρατικά λεφτά. Λεφτά που δεν υπήρχαν.

είναι ένοχοι οι επιχειρηματίες που παρείσφρυσαν στο κράτος και εκμεταλευόμενοι τις πελατειακές σχέσεις και τη διαφθορά, έκαναν χρυσές δουλειές. Που μετέτρεψαν τις παραγωγικές τους μονάδες σε μεταπρατικά κέντρα εισαγώμενων προιόντων και υπηρεσιών, ειδικά όταν συναλλάσονταν με το κράτος. Ειναι ένοχοι αυτοί που έπαιρναν επιχορηγήσεις για νέες επενδύσεις, οι οποίες μετατρεπόταν σε σπίτια, αυτοκίνητα και χλιδάτη ζωή. Είναι ένοχοι αυτοί που πίεζαν τους πολιτικούς, με το αζημίωτο φυσικά, για ευνοικές πολιτικές ή ρυθμίσεις οφειλών. Ειναι ένοχοι αυτοί που λειτουργούσαν, στοχεύοντας ευκαιριακά κέρδη και όχι μακροχρόνια ανάπτυξη. Αλλά αυτά σήμαιναν επιπλέον κρατικά λεφτά, που δεν υπήρχαν, ενώ παράλληλα κόστιζαν σε ανάπτυξη και απασχόληση.

Είναι ένοχοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που για να επιζήσουν σε μια οικονομία που δεν άντεχε τόσα πολλά και μικρά "μαγαζάκια", αύξαιναν τα ποσοστά κέρδους τους και εξασκούσαν το ευγενές άθλημα της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. Ειναι ένοχοι γιατί με αυτόν τόν τρόπο διατηρούσαν τις προβληματικές τους επιχειρήσεις, αντί να προσπαθήσουν να αυξήσουν την πελατεία τους και να βελτιώσουν το προιόν ή την υπηρεσία που παρείχαν. Αλλά αυτό σήμαινε μείωση των εσόδων του κράτους και αύξηση της ακρίβειας.

είναι ένοχοι οι αυτοαπασχολούμενοι επιστήμονες (γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κλπ) γιατί έκαναν την δουλειά τους χωρίς μεράκι, προσπαθώντας με 3-4 ραντεβού την ημερα ή 2-3 υποθέσεις τον χρόνο, να αναπαραστήσουν την "Λάμψη" και τη "Δυναστεία". Και επιπλέον στερούσαν πολύτιμα έσοδα απο το κράτος λόγω της φοροδιαφυγής τους, παρόλο που για τις υποθέσεις τους χρησιμοποιούσαν τον κρατικό μηχανισμό και τις δημόσιες υποδομές. Και αυτό όμως κόστιζε λεφτά. Κρατικά λεφτά.

είναι ένοχοι οι δημοσιογράφοι και οι παρατρεχάμενοι παράγοντες των media που δημιούργησαν μια γκλαμουριά γύρω απο το συνάφι τους και τον ρόλο τους ώς αυτεπάγγελτοι εγγυητές της δημοκρατίας, με στόχο, όχι την ενημέρωση και καλλιέργεια του λαού, αλλά την εξουσία τους και τις υψηλές αμοιβές τους. Και ανεδείκνυαν τις υποθέσεις που τους ευνοούσαν και τους έκαναν αρεστούς σε αυτούς που κατασπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα.

είναι ένοχοι οι πολιτικοί, που χρηματοδοτούσαν με κρατικά λεφτά τις προεκλογικές τους εκστρατείες και την λειτουργία των κομμάτων τους. Είναι ένοχοι γιατί έκαναν διορισμούς δημοσίων υπαλλήλων που δεν χρειαζόταν και κοινωνικές πολιτικές που δεν άντεχε το κράτος, με μόνο γνώμονα τις ψήφους των ευεργετηθέντων. Είναι ένοχοι γιατί, όταν έκαναν λάθος επιλογές, οι οποίες κόστιζαν λεφτά, ποτέ δεν λογοδοτούσαν και φρόντιζαν να μην τιμωρούνται. Είναι ένοχοι γιατί εκπαίδευσαν τον κόσμο, που όμως δεν είναι άμοιρος, σε καιροσκοπικές λογικές "Τσοβόλα, δώστα όλα". Τέλος είναι ένοχοι γιατί όπου μπορούσαν, έβαζαν το δάχτυλο στο μέλι. Αλλά όλα αυτά είναι λεφτά. Κρατικά λεφτά.

ειναι ένοχοι οι δικαστές και οι αστυνομικοί, γιατί δεν αντιλαμβανόταν την δουλειά τους σαν λειτούργημα αλλά ασκούσαν τα καθήκοντά τους με δημοσιο-υπαλληλική ευκρίνεια. Αναλγησία, γραφειοκρατία και μέτρημα των ημερών μέχρι την επόμενη αργία. Και οι μεν δικαστές, προτιμούσαν να είναι αρεστοί και να ανέχονται παρανομίες, παρατυπίες και ολιγωρίες παρά να συγκρούονται με τα κατεστημένα συμφέροντα. Ακόμα και στο "σπίτι" τους. Και εξαντλούν την σκληρότητά τους σε κάποιους κακομοίρηδες.

Οι δε αστυνομικοί, αντί να βελτιώνουν τον επαγγελματισμό τους και να φροντίζουν να αποκτήσουν δεξιότητες και αποτελεσματικότητα σύγχρονης αστυνομίας, κρυβόταν μόνιμα πίσω απο την πολιτική ηγεσία τους, που δήθεν τους έδενε τα χέρια. Γιατί φαίνεται ότι μάλλον είναι πολύ δύσκολο, να συλλάβεις τον παραβάτη με τον ενδεδειγμένο τρόπο και ούτε να τον σκοτώσεις αλλά ούτε να τον αφήσεις να φύγει.

τέλος είμαστε όλοι ένοχοι, γιατί ανεχθήκαμε για πολλά χρόνια αυτές τις καταστάσεις, χωρίς να τις καταγγέλουμε, μήπως και μας πούν ρουφιάνους. Ανεχόμασταν να μην παίρνουμε αποδείξεις, να αγοράζουμε ακριβά προιόντα, να πληρώνουμε χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες και να μην δυσανασχετούμε όταν μας ταλαιπωρούσαν σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Ανεχόμασταν τις αοριστολογίες και τις ψεύτικες υποσχέσεις των πολιτικών και τους ξαναψηφίζαμε.

Είμαστε όλοι ένοχοι γιατί ενώ ζούσαμε σε μιά πλασματική ευημερία, την οποία όλοι καταλαβαίναμε, δεν κάναμε τίποτα για να διορθωθεί. Είμαστε όλοι ένοχοι γιατί ο κάθενας από εμάς πίστευε ότι δεν θα χρειασθεί να ξεβολευθεί αυτός, γιατί τα πράγματα θα διορθωθούν, ξεβολεύοντας τους άλλους.

είμαστε όλοι ένοχοι.