Ολοι γνωρίζουμε τον χαρακτηρισμό "μεγάλος ασθενής" που έδωσαν οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής στην παραπέουσα Οθωμανική αυτοκρατορία τα τελευταία εκατό χρόνια της ζωής της. Με τον χαρακτηρισμό αυτό περιέγραφαν την αργή και σταδιακή φθορά της αυτοκρατορίας, πού με πισωγυρίσματα και αναλαμπές επιβίωσης αρνούταν το ιστορικά μοιραίο : ότι δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει.
Την εξέλιξη, επίσης την γνωρίζουμε όλοι. Σταδιακή αποσύνθεση με αποκοπές τμημάτων και δημιουργία νέων κρατών, φθορά της διοίκησης και της κρατικής μηχανής, γιγάντωση της διαφθοράς και ένταση της καταστολής. Ολες οι προσπάθειες, εσωτερικές και εξωτερικές, διατήρησης της οντότητάς της δεν κατάφεραν να διατηρήσουν στην ζωή τον "μεγάλο ασθενή". Στην τελευταία φάση της αυτοκρατορίας, μιά ομάδα εκσυνχρονιστών με αρχηγό τον γνωστό Κεμάλ, απέπεμψαν τον σουλτάνο και μετά απο πολλούς αγώνες και πολλές ανατροπές, διατήρησαν ένα τμήμα της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας, με μορφή σύγχρονου κράτους.
Κατά την διάρκεια της ζωής μου, πολλές φορές ήρθε στο μυαλό μου ο χαρακτηρισμός "μεγάλος ασθενής" για πολλές και διάφορες καταστάσεις. Γάμους που παράπαιαν για χρόνια, έργα που δεν μπορούσαν να ολοκληρωθούν, οργανισμούς και επιχειρήσεις που σερνόταν για χρόνια πρίν κλείσουν.
Αφορμή για το κείμενο έδωσε μεγάλη εταιρεία της πόλης μας που εδώ και χρόνια παραπαίει, αλλά ούτε ανακάπτει ούτε κλείνει. Αργά και εκνευριστικά περνάει ο καιρός για εργαζόμενους, προμηθευτές και πελάτες που λόγω της μακράς και καλής σχέσης τους με την εταιρεία, δεν μπορούν ούτε να αποδεσμεσμευτούν αλλά ούτε και να σχεδιάσουν για το μέλλον. Και, όπως στην οθωμανική αυτοκρατορία, έτσι και εδώ, ο σουλτάνος ήταν ο τελευταίος που αντιλήφθηκε το μέγεθος του προβλήματος. Που μάλλον το πρόβλημα ήταν ο ίδιος και οι δομές που δημιούργησε, που ήταν ανίκανες να προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα.
Σε αυτή την υπόθεση, όπως και σε όλες τις προηγούμενες που θυμίζουν "μεγάλο ασθενή", το βασανιστικό ερώτημα είναι το εξής :
Ποιός θα κάνει τον Κεμάλ?
2 σχόλια:
Αν όλοι οι Μεγάλοι Ασθενείς είχαν και Κεμάλ φίλε μου vassper, τα πράγματα θα ήταν ωραία. Η εταιρεία μάλλον θα συνεχίσει να σέρνεται νωχελικά, μέχρι να την αγοράσει κάποιος για ένα κομμάτι ψωμί. Στην Αμερική σου εμπεδώνουν στο μυαλό μερικές επιχειρηματικές ατάκες που τις έχουν αποστηθίσει ακόμα και παιδιά. "Οι 8 στις 10 νέες επιχειρήσεις διαλύονται τον πρώτο χρόνο της λειτουργίας τους". Εκεί δεν υπάρχει Κεμάλ. Εμείς ξέρουμε τις 2 που πέτυχαν.
Οσοι βρίσκονται εργασιακά σ' αυτη την εταιρεία, θα πρότεινα να φύγουν αμέσως. Τίποτα δεν καταρρακώνει έναν ανθρωπο πιο πολύ απο το να τρώει τον παραγωγικό του χρόνο σε ένα αρρωστημένο πεσιμιστικό περιβάλλον, στα σπλάχνα ενός Μεγάλου Ασθενή που περιμένει το θάνατο.
Ο Κεμάλ πήρε ρίσκο. Χωρίς αυτό το συστατικό, ηγέτης δεν εμφανίζεται.
Μετά το σχόλιο του locus υπάρχουν απορίες? Βέβαια η ιντερνετική ψυχανάλυση μπορεί να είναι μία λύση.
Φίλε locus publicus τι να σου. Γνωρίζοντας το υποκείμενο του ποστ, υποκλίνομαι.
Δημοσίευση σχολίου