αγορές και πολιτική

Είναι πιά προφανές ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο. Εναν παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο.

Αγορές εναντίον πολιτικής.

Είναι αλήθεια, ότι οι αγορές βγήκαν αρκετά ενισχυμένες απο την περυσινή οικονομική κρίση, διότι παρ' όλο που αναστάτωσαν όλον τον πλανήτη με δικές τους κερδοσκοπικές πρακτικές, καμμία κυβέρνηση ή πολιτικός δεν επιχείρησε να βάλει κανόνες στο παιχνίδι. Κάτι ψέλισε ο Ομπάμα αλλά τίποτα δεν έγινε επι της ουσίας. Ο κόσμος τους διατηρήθηκε αναλλοίωτος. Και τώρα επιχειρούν τον δεύτερο γύρο της κρίσης, ξεκινώντας απο την ανίσχυρη Ελλάδα, αλλά με στόχους σαφώς πιό φιλόδοξους.

Ποιές είναι όμως αυτές οι "αγορές" που καθορίζουν την τύχη του κόσμου? Ποιοί είναι αυτοί που τις χειρίζονται, που όλοι τους φοβούνται και κανείς δεν μπορεί να τους αγγίξει?

Οι "αγορές", φυσικά έχουν ονοματεπώνυμα, όχι τόσο γνωστά και προβεβλημένα όσο των πολιτικών και οι ενέργειές τους δεν ακολουθούν κανόνες διαφάνειας και προβολής. Πρόκειται στην ουσία, για έναν μικρό αριθμό χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που εδρεύουν κυρίως στις ΗΠΑ και στην Βρετανία, στελεχωμένες απο ανθρώπους χωρίς αίσθημα πατρίδας και μόνο στόχο το κέρδος. Παρ' όλα αυτά, οι εταιρείες αυτές εχουν πολύ σαφείς απόψεις για την οικονομία, την κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις, που καθορίζονται κυρίως απο την Αγγλοσαξωνική προτεσταντική κουλτούρα των στελεχών τους και την αντίληψη περί εργασίας και κοινωνίας που προέρχονται απο αυτήν.

Ο στόχος τους σαφής. Παγκόσμια αποδοχή των απόψεων τους και μετατροπή όλου του πλανήτη σε ένα απέραντο εργοτάξιο που θα ζεί και θα εργάζεται, υπό τον φόβο των spreads, της ισοτιμίας των νομισμάτων και της πορείας των χρηματιστηρίων. Ενας κόσμος που θα γυρνάει γύρω απο αυτούς. Με το αζημίωτο φυσικά.

Ετσι λοιπόν, την περίοδο αυτή, οι αγορές νοιώθοντας αρκετά ισχυρές, θέλουν να τελειώνουν πιά με την πολιτική. Να δείξουν στον κόσμο ποιός τελικά κάνει κουμάντο σε αυτόν τον κόσμο. Οτι μπορεί να αναδεικνύουν ή να οδηγούν στην κατάρευση εταιρείες, τράπεζες και κράτη, ανάλογα με τις κερδοσκοπικές τους προθέσεις, χωρίς να μπορεί κανείς άλλος μηχανισμός να ανατρέψει τα σχέδια τους.

Για τον σκοπό αυτό, αναδεικνύουν ή εφευρίσκουν τάσεις, ανακαλύπτουν οικονομικά κενά, διοχετεύουν φήμες και ιστορίες για να κατευθύνουν τα οικονομικά μεγέθη εκεί που θέλουν. Είναι χαρακτηριστικό, ότι η αρχική πτώση κατά 10% της Wall Street στις 7/5/10 που αποδόθηκε απο τις "αγορές" στις ταραχές στην Ελλάδα οι οποίες θα ενεργοποιούσαν μιά γενικευμένη εξέγερση στον Ευρωπαικό Νότο, αποδείχθηκε τελικά ότι προέρχοταν από λάθος στελέχους του χρηματιστηρίου που αντι για 24 εκατ , πληκτρολόγησε 24 δις δολλάρια, σε πώληση μετοχών της Stanley Morgan.

Η Ελλάδα φυσικά, δεν ευθύνεται για τόν πόλεμο αυτό και ήταν απλά η κερκόπορτα που οδήγησε τους κερδοσκόπους στην αποσταθεροποίηση του ευρώ. Τα προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας ανέδειξαν την αδυναμία της Ευρωζώνης να ορθώσει συντεταγμένες χρηματο-οικονομικές πολιτικές και να πείσει ότι ακολουθεί ενιαία οικονομική στρατηγική.

Ομως οι παραπάνω εξελίσεις, δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να μας εφησυχάζουν ούτε να μας βάζουν σε σκέψεις για αναστολή των μέτρων, διότι η οικονομία και η κοινωνία της χώρας είναι όντως για κλάμματα. Οχι απέναντι στις διεθνείς αγορές αλλά απέναντι στους πολίτες της. Και αν μας χάριζαν όλα τα χρέη μας, η έλλειψη ανάπτυξης και η αναποτελεσματικότητα του κράτους θα δημιουργούσαν πάλι νέα. Το επίπεδο ζωής των Ελλήνων και των υπηρεσιών του κράτους θα παρέμενε χαμηλό και η ζούγκλα της καθημερινής επιβίωσης, υψηλή. Μαζί και η ανασφάλεια . Η ανασφάλεια που επεξεργάζεται λύσεις επιβίωσης, όχι πάντα νόμιμες.

Ανεξάρτητα με τα παραπάνω, η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει. Οχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικά. Ισως η ευκαιρία είναι ακόμα σημαντικότερη, γιατί όλος ο πλανήτης είναι σε κρίση. Και η κρίση γεννά ευκαιρίες.