ποιοί είμαστε τελικά ;

Κάποιοι λένε ότι οι λαοί έχουν την τύχη και τους ηγέτες που τους αξίζουν.

Λένε ότι είμαστε λαός τεμπέληδων και καιροσκόπων που ενδιαφέρονται μόνο για το μικροσυμφέρον τους. Λένε ότι είμαστε λαός παρασίτων και καλοπερασάκηδων, που θεωρητικοποιούν τίς αδυναμίες τους, αποδίδοντας όλα τα δεινά στούς "άλλους" , που ώς γνωστόν φταίνε για όλα. Λαός που πιστεύει ότι το σύμπαν συνομωτεί άλλοτε υπέρ αλλά συνήθως κατά των Ελλήνων.

Λένε ότι είμαστε λαός απείθαρχος και ανώριμος, λαός που συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί, που τα θέλει όλα χωρίς να κάνει τίποτα. Λένε ότι είμαστε λαός χωρίς κοινωνική συνείδηση, λαός στον οποίον κυριαρχεί το εγώ και όχι το εμείς. Λαός όπου ό καθένας λειτουργεί σαν να είναι μόνος στον κόσμο.

Λένε ότι είμαστε λαός διεφθαρμένος, έτοιμος να προδώσει τα πάντα για το συμφέρον του. Και ότι οι πολιτικοί μας, τους οποίους σήμερα βρίζουμε και στους οποίους αποδίδουμε όλα τα δεινά της χώρας, είναι σάρξ εκ σαρκός μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Λένε ότι απλά χρησιμοποιούμε την διαφθορά των πολιτικών σαν εξιλαστήριο "θύμα" των παρανομιών και παρατυπιών που οι περισσότεροι απο εμάς τους πιέζαν να κάνουν. Παρανομιών που ευνόησαν, εκτός απο τους πολιτικούς και τους περισσότερους απο εμάς.

Λένε ότι δεν δικαιούμαστε να διαμαρτυρόμαστε για την κατάσταση στην οποία περιήλθαμε γιατί απλά όλοι εμείς την δημιουργήσαμε.

Αυτοί που λένε τα παραπάνω για τους Ελληνες, μπορεί να έχουν δίκιο. Εχουν όλα τα στοιχεία υπέρ τους. Η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, τους επιβεβαιώνει. Και μερικές φορές και η ιστορία της παλαιάς Ελλάδος, της ένδοξης.

Εγώ απλά δεν τους πιστεύω. Δεν πιστεύω, ότι η διαφθορά, ο ατομικισμός και η ρεμούλα είναι πιά στο αίμα μας. Ούτε, πιστεύω ότι το μόνο που έχουμε είναι ένδοξους προγόνους, των οποίων είμαστε ανάξιοι. Αντίθετα, πιστεύω ότι οι Ελληνες, εκτός απο παρελθόν, έχουν και μέλλον. Απόδειξη για αυτό, εκτός απο τις ένδοξες περιόδους του παρελθόντος, αποτελούν οι Ελληνες του εξωτερικού και των μεγάλων οργανισμών. Αυτοί οι Ελληνες, που ζώντας σε άλλες συνθήκες, διαμόρφωσαν άλλη συνείδηση. Συνείδηση, που τους έχει οδηγήσει στα υψηλότερα επίπεδα (πολιτιστικά, κοινωνικά, οικονομικά) των κοινωνιών στις οποίες ζούν.

Αντίθετα οι Ελληνες της Ελλάδος, ζώντας σε μιά χώρα που τα τελευταία 30 χρόνια αναπτυσόταν στρεβλά, έχασαν τα οράματα τους και η Ελληνική κοινωνία έχασε την συνοχή της. Οι αιτίες νομίζω ότι είναι γνωστές σε όλους. Η πλασματική ευημερία των δανεικών και των επιχορηγήσεων, η ανοχή στην παραβατικότητα και η ατιμωρησία , καλλιέργησαν στους Ελληνες την φιλοσοφία της αρπακτής και του προσωπικού βολέματος που αναδείχθηκαν σε κυρίαρχη ιδεολογία.

Ομως αυτή η φιλοσοφία έχει κοντά ποδάρια. Και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα, όχι μόνο στην χώρα αλλά και στην ζωή του καθενός. Αποτελέσματα, που κάνουν όλους να συμφωνούν, ακόμα και αυτούς που ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς, ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Γιατί δεν συμφέρει πλέον κανέναν.

Είμαι απο αυτούς που πιστεύουν ότι αυτή η κρίση είναι μιά εκπληκτική ευκαιρία για να ξαναποκτήσει η Ελληνική κοινωνία την χαμένη της οντότητα. Ειναι μιά ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει, όχι μονο τις παραγωγικές και οικονομικές της δομές, αλλά επιπλέον, να ξαναποκτήσει το χαμένο περί δικαίου αίσθημα, τον αλληλοσεβασμό και την κοινωνική συνοχή.

Ειναι μιά ευκαιρία, για τους Ελληνες να ξαναποκτήσουν οράματα και να ξαναπιστέψουν στον εαυτό τους.

Και θα το κάνουν.