ποιοί είμαστε τελικά ;

Κάποιοι λένε ότι οι λαοί έχουν την τύχη και τους ηγέτες που τους αξίζουν.

Λένε ότι είμαστε λαός τεμπέληδων και καιροσκόπων που ενδιαφέρονται μόνο για το μικροσυμφέρον τους. Λένε ότι είμαστε λαός παρασίτων και καλοπερασάκηδων, που θεωρητικοποιούν τίς αδυναμίες τους, αποδίδοντας όλα τα δεινά στούς "άλλους" , που ώς γνωστόν φταίνε για όλα. Λαός που πιστεύει ότι το σύμπαν συνομωτεί άλλοτε υπέρ αλλά συνήθως κατά των Ελλήνων.

Λένε ότι είμαστε λαός απείθαρχος και ανώριμος, λαός που συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί, που τα θέλει όλα χωρίς να κάνει τίποτα. Λένε ότι είμαστε λαός χωρίς κοινωνική συνείδηση, λαός στον οποίον κυριαρχεί το εγώ και όχι το εμείς. Λαός όπου ό καθένας λειτουργεί σαν να είναι μόνος στον κόσμο.

Λένε ότι είμαστε λαός διεφθαρμένος, έτοιμος να προδώσει τα πάντα για το συμφέρον του. Και ότι οι πολιτικοί μας, τους οποίους σήμερα βρίζουμε και στους οποίους αποδίδουμε όλα τα δεινά της χώρας, είναι σάρξ εκ σαρκός μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Λένε ότι απλά χρησιμοποιούμε την διαφθορά των πολιτικών σαν εξιλαστήριο "θύμα" των παρανομιών και παρατυπιών που οι περισσότεροι απο εμάς τους πιέζαν να κάνουν. Παρανομιών που ευνόησαν, εκτός απο τους πολιτικούς και τους περισσότερους απο εμάς.

Λένε ότι δεν δικαιούμαστε να διαμαρτυρόμαστε για την κατάσταση στην οποία περιήλθαμε γιατί απλά όλοι εμείς την δημιουργήσαμε.

Αυτοί που λένε τα παραπάνω για τους Ελληνες, μπορεί να έχουν δίκιο. Εχουν όλα τα στοιχεία υπέρ τους. Η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, τους επιβεβαιώνει. Και μερικές φορές και η ιστορία της παλαιάς Ελλάδος, της ένδοξης.

Εγώ απλά δεν τους πιστεύω. Δεν πιστεύω, ότι η διαφθορά, ο ατομικισμός και η ρεμούλα είναι πιά στο αίμα μας. Ούτε, πιστεύω ότι το μόνο που έχουμε είναι ένδοξους προγόνους, των οποίων είμαστε ανάξιοι. Αντίθετα, πιστεύω ότι οι Ελληνες, εκτός απο παρελθόν, έχουν και μέλλον. Απόδειξη για αυτό, εκτός απο τις ένδοξες περιόδους του παρελθόντος, αποτελούν οι Ελληνες του εξωτερικού και των μεγάλων οργανισμών. Αυτοί οι Ελληνες, που ζώντας σε άλλες συνθήκες, διαμόρφωσαν άλλη συνείδηση. Συνείδηση, που τους έχει οδηγήσει στα υψηλότερα επίπεδα (πολιτιστικά, κοινωνικά, οικονομικά) των κοινωνιών στις οποίες ζούν.

Αντίθετα οι Ελληνες της Ελλάδος, ζώντας σε μιά χώρα που τα τελευταία 30 χρόνια αναπτυσόταν στρεβλά, έχασαν τα οράματα τους και η Ελληνική κοινωνία έχασε την συνοχή της. Οι αιτίες νομίζω ότι είναι γνωστές σε όλους. Η πλασματική ευημερία των δανεικών και των επιχορηγήσεων, η ανοχή στην παραβατικότητα και η ατιμωρησία , καλλιέργησαν στους Ελληνες την φιλοσοφία της αρπακτής και του προσωπικού βολέματος που αναδείχθηκαν σε κυρίαρχη ιδεολογία.

Ομως αυτή η φιλοσοφία έχει κοντά ποδάρια. Και τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα, όχι μόνο στην χώρα αλλά και στην ζωή του καθενός. Αποτελέσματα, που κάνουν όλους να συμφωνούν, ακόμα και αυτούς που ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς, ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Γιατί δεν συμφέρει πλέον κανέναν.

Είμαι απο αυτούς που πιστεύουν ότι αυτή η κρίση είναι μιά εκπληκτική ευκαιρία για να ξαναποκτήσει η Ελληνική κοινωνία την χαμένη της οντότητα. Ειναι μιά ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει, όχι μονο τις παραγωγικές και οικονομικές της δομές, αλλά επιπλέον, να ξαναποκτήσει το χαμένο περί δικαίου αίσθημα, τον αλληλοσεβασμό και την κοινωνική συνοχή.

Ειναι μιά ευκαιρία, για τους Ελληνες να ξαναποκτήσουν οράματα και να ξαναπιστέψουν στον εαυτό τους.

Και θα το κάνουν.

που πήγαν τα λεφτά ;

η ερώτηση αυτή πλανιέται στην Ελληνική κοινωνία το τελευταίο διάστημα. Την έχουν υποβάλλει όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, με προεξάχοντα τον πρωθυπουργό, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Στην συνέχεια, την ίδια ερώτηση υπέβαλαν και όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί, αλλά και επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι και ο κάθε πολίτης. Αλλά κανείς δεν απάντησε.

που πήγαν τα λεφτά ;

που άραγε πήγαν τα λεφτά ; μήπως στις τσέπες κάποιων επιχειρηματιών, κάποιων πολιτικών ή κάποιων δημόσιων λειτουργών ; και που είναι τώρα τα λεφτά, αν πήγαν σε αυτές τις τσέπες ; Σε κάποιες τράπεζες στην Ελβετία ; και αν ναί, γιατί δεν εμφανίσθηκαν οι κάτοχοι τους στην τελευταία κατάσταση εκατομυριούχων των forbes ; γιατί τα λεφτά είναι πολλά. 300 δις ελλείματα τα τελευταία χρόνια.

πού πήγαν τα λεφτά ;

δυστυχώς η απάντηση πρέπει να είναι πιό απλή. Εγώ προσωπικά πιστεύω, ότι τα περισσότερα λεφτά σπαταλήθηκαν άσκοπα και μοιράσθηκαν στην Ελληνική κοινωνία. Και λέω τα περισσότερα, γιατί κάποια, όντως πήγαν στις τσέπες των παραπάνω "κυρίων". Αλλά όχι τα περισσότερα, τα λιγότερα. Γιατί τα λεφτά είναι πολλά.

Τα λεφτά μοιράσθηκαν σε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων που δεν χρειαζόταν, σε επιχορηγήσεις επιχειρήσεων και ενισχύσεις κοινωνικών ομάδων χωρίς ανταπόδοση, σε κοινωνικές πολιτικές χωρίς αντίκρυσμα και κρατικές δαπάνες χωρίς αποτέλεσμα. Σε άχρηστα ή άσκοπα έργα και προμήθειες του δημοσίου. Ετσι, τα λεφτά πέρασαν στην κοινωνία και έγιναν εισόδημα στους κακομαθημένους νεο-Ελληνες, που θέλουν να απολαμβάνουν πολλά , χωρίς πολύ κόπο.

Ολοι είμαστε ένοχοι για την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος. Ολοι. Και κάποιοι, ίσως οι περισσότεροι, καρπώθηκαν απο αυτά.

είναι ένοχοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, γιατί πίεζαν, μέσω κομματικών και συνδικαλιστικών οργάνων να γίνουν όλο και περισσότεροι διορισμοί. Διορισμοί που όλοι γνώριζαν ότι δεν χρειαζόταν. Δικαίωμα στην εργασία.Λες και η μόνη εργασία ειναι αυτή στο δημόσιο. Είναι ένοχοι γιατί αφού διορίσθηκαν, άραξαν και μέτραγαν ημέρες για την επόμενη αργία. Και αντί να κάνουν αποτελεσματικά την δουλειά τους, υπέθαλπταν την γραφειοκρατεία, γιατί έτσι τους βόλευε. Ετσι, γινόταν απαραίτητοι και είχαν εξουσία. Και κάποιοι, αξιοποίησαν την δυνατότητα διαπλοκής και χρηματισμού που τους προσέφερε το σύστημα. Και κάποιοι άλλοι, αξιοποίησαν την εξουσία τους για την εφαρμογή προσωπικών επιλογών, που όμως είχαν κόστος. Τζάμπα κόστος για αυτούς. Είναι ένοχοι, γιατί ποτέ δεν τους ενδιέφερε, ότι οι επιπλέον δημόσιοι υπάλληλοι και το επιπλέον κόστος τους, σήμαινε επιπλέον κρατικά λεφτά. Λεφτά που δεν υπήρχαν.

είναι ένοχοι οι αγρότες, γιατί μετέτρεψαν τα λεφτά των κοινοτικών επιχορηγήσεων σε εισόδημα και δεν έκαναν τίποτα για να βελτιώσουν ή να αλλάξουν τις καλλιέργειες που έβλεπαν ότι δεν έχουν μέλλον. Δεν έκαναν τίποτα, για να βελτιώσουν την ποιότητα των προιόντων τους, ούτε για να μάθουν να τα πουλάνε και να γίνουν βιώσιμοι χωρίς την βοήθεια του κράτους. Λειτουργώντας ώς οι συνεπέστεροι δημόσιοι υπάλληλοι, διεκδικούσαν και έπαιρναν εθνικές ενισχύσεις για να επιβιώσουν, κλείνοντας τις εθνικές οδούς. Εγγυημένο εισόδημα. Διεκδικούσαν και κατάφεραν να χαρίζονται τα χρέη των συνεταιρισμών. Χρέη, που δεν είχαν να πληρώσουν, αλλά αυτοί δημιούργησαν. Γιατί αυτοί διοικούσαν τους συνεταιρισμούς. Ολα τα λεφτά, όλα τα κιλά. Αλλά, όλα αυτά σήμαιναν επιπλέον κρατικά λεφτά. Λεφτά που δεν υπήρχαν.

είναι ένοχοι οι επιχειρηματίες που παρείσφρυσαν στο κράτος και εκμεταλευόμενοι τις πελατειακές σχέσεις και τη διαφθορά, έκαναν χρυσές δουλειές. Που μετέτρεψαν τις παραγωγικές τους μονάδες σε μεταπρατικά κέντρα εισαγώμενων προιόντων και υπηρεσιών, ειδικά όταν συναλλάσονταν με το κράτος. Ειναι ένοχοι αυτοί που έπαιρναν επιχορηγήσεις για νέες επενδύσεις, οι οποίες μετατρεπόταν σε σπίτια, αυτοκίνητα και χλιδάτη ζωή. Είναι ένοχοι αυτοί που πίεζαν τους πολιτικούς, με το αζημίωτο φυσικά, για ευνοικές πολιτικές ή ρυθμίσεις οφειλών. Ειναι ένοχοι αυτοί που λειτουργούσαν, στοχεύοντας ευκαιριακά κέρδη και όχι μακροχρόνια ανάπτυξη. Αλλά αυτά σήμαιναν επιπλέον κρατικά λεφτά, που δεν υπήρχαν, ενώ παράλληλα κόστιζαν σε ανάπτυξη και απασχόληση.

Είναι ένοχοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που για να επιζήσουν σε μια οικονομία που δεν άντεχε τόσα πολλά και μικρά "μαγαζάκια", αύξαιναν τα ποσοστά κέρδους τους και εξασκούσαν το ευγενές άθλημα της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής. Ειναι ένοχοι γιατί με αυτόν τόν τρόπο διατηρούσαν τις προβληματικές τους επιχειρήσεις, αντί να προσπαθήσουν να αυξήσουν την πελατεία τους και να βελτιώσουν το προιόν ή την υπηρεσία που παρείχαν. Αλλά αυτό σήμαινε μείωση των εσόδων του κράτους και αύξηση της ακρίβειας.

είναι ένοχοι οι αυτοαπασχολούμενοι επιστήμονες (γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κλπ) γιατί έκαναν την δουλειά τους χωρίς μεράκι, προσπαθώντας με 3-4 ραντεβού την ημερα ή 2-3 υποθέσεις τον χρόνο, να αναπαραστήσουν την "Λάμψη" και τη "Δυναστεία". Και επιπλέον στερούσαν πολύτιμα έσοδα απο το κράτος λόγω της φοροδιαφυγής τους, παρόλο που για τις υποθέσεις τους χρησιμοποιούσαν τον κρατικό μηχανισμό και τις δημόσιες υποδομές. Και αυτό όμως κόστιζε λεφτά. Κρατικά λεφτά.

είναι ένοχοι οι δημοσιογράφοι και οι παρατρεχάμενοι παράγοντες των media που δημιούργησαν μια γκλαμουριά γύρω απο το συνάφι τους και τον ρόλο τους ώς αυτεπάγγελτοι εγγυητές της δημοκρατίας, με στόχο, όχι την ενημέρωση και καλλιέργεια του λαού, αλλά την εξουσία τους και τις υψηλές αμοιβές τους. Και ανεδείκνυαν τις υποθέσεις που τους ευνοούσαν και τους έκαναν αρεστούς σε αυτούς που κατασπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα.

είναι ένοχοι οι πολιτικοί, που χρηματοδοτούσαν με κρατικά λεφτά τις προεκλογικές τους εκστρατείες και την λειτουργία των κομμάτων τους. Είναι ένοχοι γιατί έκαναν διορισμούς δημοσίων υπαλλήλων που δεν χρειαζόταν και κοινωνικές πολιτικές που δεν άντεχε το κράτος, με μόνο γνώμονα τις ψήφους των ευεργετηθέντων. Είναι ένοχοι γιατί, όταν έκαναν λάθος επιλογές, οι οποίες κόστιζαν λεφτά, ποτέ δεν λογοδοτούσαν και φρόντιζαν να μην τιμωρούνται. Είναι ένοχοι γιατί εκπαίδευσαν τον κόσμο, που όμως δεν είναι άμοιρος, σε καιροσκοπικές λογικές "Τσοβόλα, δώστα όλα". Τέλος είναι ένοχοι γιατί όπου μπορούσαν, έβαζαν το δάχτυλο στο μέλι. Αλλά όλα αυτά είναι λεφτά. Κρατικά λεφτά.

ειναι ένοχοι οι δικαστές και οι αστυνομικοί, γιατί δεν αντιλαμβανόταν την δουλειά τους σαν λειτούργημα αλλά ασκούσαν τα καθήκοντά τους με δημοσιο-υπαλληλική ευκρίνεια. Αναλγησία, γραφειοκρατία και μέτρημα των ημερών μέχρι την επόμενη αργία. Και οι μεν δικαστές, προτιμούσαν να είναι αρεστοί και να ανέχονται παρανομίες, παρατυπίες και ολιγωρίες παρά να συγκρούονται με τα κατεστημένα συμφέροντα. Ακόμα και στο "σπίτι" τους. Και εξαντλούν την σκληρότητά τους σε κάποιους κακομοίρηδες.

Οι δε αστυνομικοί, αντί να βελτιώνουν τον επαγγελματισμό τους και να φροντίζουν να αποκτήσουν δεξιότητες και αποτελεσματικότητα σύγχρονης αστυνομίας, κρυβόταν μόνιμα πίσω απο την πολιτική ηγεσία τους, που δήθεν τους έδενε τα χέρια. Γιατί φαίνεται ότι μάλλον είναι πολύ δύσκολο, να συλλάβεις τον παραβάτη με τον ενδεδειγμένο τρόπο και ούτε να τον σκοτώσεις αλλά ούτε να τον αφήσεις να φύγει.

τέλος είμαστε όλοι ένοχοι, γιατί ανεχθήκαμε για πολλά χρόνια αυτές τις καταστάσεις, χωρίς να τις καταγγέλουμε, μήπως και μας πούν ρουφιάνους. Ανεχόμασταν να μην παίρνουμε αποδείξεις, να αγοράζουμε ακριβά προιόντα, να πληρώνουμε χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες και να μην δυσανασχετούμε όταν μας ταλαιπωρούσαν σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Ανεχόμασταν τις αοριστολογίες και τις ψεύτικες υποσχέσεις των πολιτικών και τους ξαναψηφίζαμε.

Είμαστε όλοι ένοχοι γιατί ενώ ζούσαμε σε μιά πλασματική ευημερία, την οποία όλοι καταλαβαίναμε, δεν κάναμε τίποτα για να διορθωθεί. Είμαστε όλοι ένοχοι γιατί ο κάθενας από εμάς πίστευε ότι δεν θα χρειασθεί να ξεβολευθεί αυτός, γιατί τα πράγματα θα διορθωθούν, ξεβολεύοντας τους άλλους.

είμαστε όλοι ένοχοι.

έλλειμα και χρέος

Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι και τις συζητήσεις για το δημόσιο χρέος της χώρας, που ήταν πάντα μεγάλο και ως σύγχρονο τέρας δεν μπορούσε να τιθασευθεί.

Οσο μεγάλωνα εγώ, μεγάλωνε και το χρέος και απο 22% του ΑΕΠ το 1974, ανέβηκε στο 33% του ΑΕΠ το 1981 και στο 81% του ΑΕΠ το 1990. Μετά δε το 1993, το δημόσιο χρέος της χώρας παραμένει μόνιμα μεγαλύτερο του 95% του ΑΕΠ.

Το 2009, το δημόσιο χρέος, κατα παράβαση του συμφώνου σταθερότητος, εκτινάχθηκε στο 108%, θυμίζοντας μέρες του 2000-2002, ενώ σήμερα, εκτιμάται ότι προσεγγίζει το 113% του ΑΕΠ. Μόνο που τότε δεν είχαμε ευρώ, ούτε χαμηλά επιτόκια δανεισμού.

Η Ελλάδα δεν είναι η μόνη χώρα με υψηλό δημόσιο χρέος. Πρωταθλητής των ανεπτυγμένων κρατών, είναι εδώ και αρκετά χρόνια η Ιαπωνία, καταλαμβάνοντας την 2η θέση στην παγκόσμια κατάταξη (την 1η καταλαμβάνει η Ζιμπάμπουε), με δημόσιο χρέος σχεδόν διπλάσιο απο το ΑΕΠ της χώρας.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην 8η θέση της παγκόσμιας κατάταξης (δημόσιο χρέος ώς % του ΑΕΠ) ενώ υψηλότερο δημόσιο χρέος απο την Ελλάδα, έχει η Ιταλία και λίγο χαμηλότερο το Βέλγιο.

Το κατα κεφαλήν δημόσιο χρέος της Ελλάδας, στα τέλη του 2009, ήταν 32.300 ευρώ, μικρότερο απο αυτό της Ιαπωνίας, της Ιταλίας και του Βελγίου και ανάλογο της Γαλλίας, Γερμανίας και Ιρλανδίας. Με απλά λόγια, ο κάθε Ελληνας βαρύνεται με περισσότερα των 32.000 ευρώ για την αποπληρωμή του χρέους που συσσώρευσε το Ελληνικό δημόσιο.

Παράλληλα με το δημόσιο χρέος των κρατών, αξιολογείται σαν οικονομικό μέγεθος των κρατών και το εξωτερικό χρέος, δηλαδή το σύνολο του χρέους, δημόσιου και ιδιωτικού, πρός το εξωτερικό.

Σε αντίθεση με το δημόσιο χρέος, το εξωτερικό χρέος της χώρας, συγκρινόμενο με άλλα ανεπτυγμένα κράτη, δεν είναι υπερβολικό και η Ελλάδα κατατάσσεται στην 17η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, με όλα σχεδόν τα ανεπτυγμένα κράτη να βρίσκονται σε υψηλότερες θέσεις απο αυτήν.

Πρωταθλητής στο εξωτερικό χρέος ανακυρήσονται οι ΗΠΑ, ενώ η Βρετανία, η Ολλανδία, το Βέλγιο και η Δανία έχουν ιδιαίτερα υψηλό εξωτερικό χρέος, ξεπερνώντας το 300% του ΑΕΠ.

Το σχετικά χαμηλό εξωτερικό χρέος της Ελλάδος είναι αποτέλεσμα του συντηρητισμού της οικονομίας μας και κυρίως των τραπεζών και των επιχειρηματιών, που λειτουργούν χωρίς πολλά ρίσκα. Το χαρακτηριστικό αυτο, που τα προηγούμενα χρόνια κρατούσε χαμηλά τους ρυθμούς ανάπτυξης, λειτούργησε θετικά στην περίοδο της κρίσης, μη εκθέτοντας την επιχειρηματική κοινότητα και τα νοικοκυριά σε υψηλά χρέη.

Συμπερασματικά, πρόβλημα στην χώρα δεν έχουν ούτε οι επιχειρήσεις, ούτε τα νοικοκυριά. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο υπερτροφικό και σπάταλο Ελληνικό κράτος, με τις στρατιές των υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων και την αναποτελεσματικότητα στην λειτουργία του και στην συλλογή των φόρων. Σε αυτό το κράτος, που αν δεν αλλάξει, δεν πρόκειται να αξιοποιήσει, όπως και στο παρελθόν, την όποια ανάπτυξη επέλθει στην οικονομία μας.

Καλό κουράγιο, Ελληνες.

ΑΕΠ και δανεισμός

Η ιστορία του Ελληνικού δημόσιου χρέους είναι τόσο παλιά όσο το νέο Ελληνικό κράτος. Το δημόσιο χρέος της χώρας διατηρήθηκε απο τον τελευταίο πόλεμο έως τις αρχές της δεκαετίας του '80 σε επίπεδα κάτω του 30% του ΑΕΠ αλλά γιγαντώθηκε από τα μέσα της δεκαετίας του '80.

Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν (ΑΕΠ) της χώρας, ήταν το 1974 μόλις 22 δις δολλάρια (522 δις δρχ) και το αντίστοιχο ετήσιο κατά κεφαλήν ΑΕΠ περίπου 2.300 δολλάρια (57.500 δρχ). Την 20-ετία που ακολούθησε το ΑΕΠ της χώρας 5-πλασιάσθηκε φθάνοντας το 1995 τα 120 δις δολλάρια (13,8 τρίς δρχ) με το αντίστοιχο ετήσιο κατα κεφαλήν ΑΕΠ να εκτινάζεται στα 12.000 δολλάρια (1.380.000 δρχ).

Δυστυχώς όμως, αντίστοιχη πορεία ακολούθησε και το δημόσιο χρέος της χώρας. Ενώ το 1974, το δημόσιο χρέος ήταν 22% του ΑΕΠ (115 δισ δρχ ), το 1981 ανεβαίνει στο 33% του ΑΕΠ (1,2 τρίς δρχ) και το 1990 εκτινάσεται στο 81% του ΑΕΠ (11,2 τρις δρχ ).

Απο το 1993 έως τώρα, το δημόσιο χρέος της χώρας παραμένει πάντα μεγαλύτερο του 95% του ΑΕΠ, παρόλη την σημαντική αύξηση του ΑΕΠ την περίοδο αυτή.

ποσά σε δις ευρώ, στοιχεία 2009

Από το 2000 έως το 2009 το ΑΕΠ της χώρας παρουσιάζει μια σημαντική αύξηση που πλησιάζει το 70% συνολικά για τα 10 αυτά έτη. Αντίστοιχα όμως, παρατηρείται μιά αυξανόμενη μείωση του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας, που δηλώνει μείωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας.

Από που όμως προέρχεται ή αύξηση του ΑΕΠ ;

Η αύξηση του ετήσιου δανεισμού της χώρας ακολούθησε σε απόλυτα μεγέθη την αύξηση του ΑΕΠ, προσεγγίζοντας το 2009 το υπερβολικό ποσό των 50 δις ευρώ που εκτίναξε το δημόσιο χρέος στο 108% του ΑΕΠ.

Κοντολογής, η ευημερία μας στηρίχθηκε στα δανεικά και όχι σε πραγματική αύξηση της παραγωγής, η οποία παρουσίασε πτώση την περίοδο αυτή.

Απο εξαγωγική χώρα αγροτικών προιόντων το 1985, ή Ελλάδα μετατράπηκε μέσα σε 25 χρόνια, σε εισαγωγική χώρα με αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο στα αγροτικά προιόντα κατα 65%.

Απο παραγωγό και εξαγωγέα υφασμάτων, παπουτσιών, δερμάτινων κλπ ειδών ένδυσης, η χώρα μας μεταμορφώθηκε σε εισαγωγέα προιόντων υψηλής ραπτικής και η παλαιά κραταιά βιοτεχνία ρούχων, μετατράπηκε σε έμπορο των εισαγώμενων προιόντων.

Απο εξαγωγείς λιπασμάτων, τσιμέντων, ειδών υγιεινής κλπ βιομηχανικών ειδών μετραπήκαμε στους καλύτερους εισαγωγείς αυτών των ειδών.

Αποτέλεσμα αυτών ήταν να μεταφερθεί η απασχόληση απο την παραγωγή στον τομέα των υπηρσιών και σήμερα το 75% του ΑΕΠ της χώρας να προέρχεται από υπηρεσίες και μόλις το 13% απο την βιομηχανία. Υπηρεσίες που στηρίζονται σε εισαγώμενα προιόντα και τάσεις υπερκατανάλωσης.

Η κατάσταση φαντάζει αδιέξοδη. Καταλήξαμε να γυρνάμε το χρήμα μεταξύ μας, προσφέροντας υπηρεσίες ο ένας στον άλλον, ενώ το μόνο σίγουρο χρήμα που εισρέει σε αυτόν τον κύκλο είναι τα δάνεια. Ελπίζω, η οικονομική κρίση που περνάμε να μετατραπεί σε ευκαιρία ανασύνταξης και επαναναπροσδιορισμού της παθογενούς οικονομίας μας.

ΑΕΠ : υψηλό ή πλασματικό ;

Απο τις 182 χώρες του κόσμου, οι 31 κατατάσονται στις ανεπτυγμένες χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προιόν (ΑΕΠ) της χώρας το 2009 ήταν 250 δις ευρώ (338 δις $) και αντίστοιχα το κατα κεφαλήν ΑΕΠ ήταν 22.448 ευρώ (30.305 $) που κατέτασε την χώρα μας στην 26η θέση της παγκόσμιας κατάταξης.

Καθόλου άσχημα για μιά χώρα με κατεστραμένη οικονομία. Η δε έτερη χώρα με κατεστραμένη οικονομία, η Ιρλανδία κατατάσεται 6η ως προς το κατα κεφαλήν ΑΕΠ. Είναι όμως έτσι ;
__________________________________________________________________________________
χώρα..... .........ΑΕΠ.....πληθυσμός...κατά κεφαλή..φοροδιαφυγή....
....................(δισ.$).......(εκατ)............ΑΕΠ ($).............(%).......
____________________________________________________________________
Ελβετία......... . 484.........7,7..............66.127................8,3............
Δανία..............308.........5,5..............55.942...............14,3............
Ιρλανδία. .........227. ...... 4,5............. 55.128...............13,1...........
Ολλανδία.........790....... 16,5............. 47.042 ..............10,2...........
ΗΠΑ............14.266..... 307................ 46.443...............7,6 ...........
Φιλανδία ..........242....... 5,3.............. 45.873.............. 14,2...........
Σουηδία........... 398....... 9,3.............. 43.147.............. 15,4...........
Βέλγιο .............461..... 10,7........... .. 42.965.............. 17,8...........
Γαλλία.......... 2.635......64,5........... .. 42.901........... .. 11,6...........
Αυστραλία.........920 ......21,3............. 41.982.............. 10,9...........
Ιαπωνία.........5.048......127 ...............39.573............... 9,5...........
Γερμανία........3.235.......82,1.............. 39.442............. 14,6............
Καναδάς..... ...1.319...... 33,5.............. 39.127..............12,6 ..........
Βρετανία ........2.198...... 61,1............. 35.728 ..............10,9..........
Ιταλία........ ...2.099.......60................ 34.955.............. 22............
Ισπανία...... ...1.438...... 45,9 ..............31.142............. 19,5...........
Ελλάδα............338 ......11,3.......... .... 30.305............. 25.............
Πορτογαλία.......220......10,6............... 20.655 .............19,5..........
________________________________________________________________
1 € = 1,35 $ ................................................................πηγή : Wikipedia


Με βάση την παραπάνω εικόνα, η οικονομία της χώρας μας, καθώς και της Ιρλανδίας, θα έπρεπε να είναι μία χαρά. Ομως δεν είναι.

Το ΑΕΠ, συνίσταται απο τα παρακάτω μεγέθη :

• κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών
• επενδύσεις στις οποίες περιλαμβάνεται η αγορά ακινήτων
• δημόσιες δαπάνες
• ισοζύγιο εισαγωγών/εξαγωγών

Στην Ελλάδα, που οι επενδύσεις είναι ελάχιστες και το ισοζύγιο εισαγωγών/εξαγωγών είναι αρνητικό, το ΑΕΠ στηρίζεται στην κατανάλωση, στις δημόσιες δαπάνες και στην αγορά ακινήτων. Σε αυτά τα μεγέθη όμως καταλήγουν και άρα συμπεριλαμβάνονται, τα δάνεια καθώς και οι επιχορηγήσεις της ΕΕ.

Με απλά λόγια, το κράτος δανείζεται για να τροφοδοτεί την κατανάλωση μεσω των μισθών και των δαπανών του δημοσίου τομέα, που μαζί με αυτά που δανείζονται οι πολίτες, δημιουργούν ένα πλασματικά υψηλό ΑΕΠ , που τελικά στηρίζεται στα δάνεια και όχι στο παραγόμενο προϊόν. Οσο δε, μειώνεται το παραγόμενο προϊόν τόσο πρέπει να αυξάνονται τα δάνεια για να διατηρείται σταθερό το ΑΕΠ.

Η φοροδιαφυγή δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, καθόσον μειώνει το ύψος του ΑΕΠ που φορολογείται. Σύμφωνα με μελέτη του καθηγητή F. Schneialr του πανεπιστημίου του Lynch, οι Ελληνες είμαστε πρωταθλητές της φοροδιαφυγής στον ανεπτυγμένο κόσμο με 25% του ΑΕΠ, παρόλο που και ο υπόλοιπος Ευρωπαϊκός νότος (Ιταλία, Ισπανία,Πορτογαλλία) μας ακολουθεί απο πολύ κοντά

Η φοροδιαφυγή του 25% πρακτικά σημαίνει, ότι ενώ το ΑΕΠ της χώρας το 2009 ήταν 250 δις ευρώ, φορολογήθηκαν μόνο τα 187,5 δις ευρώ, άρα το κράτος έχασε φόρους απο εισοδήματα αξίας 62,5 δις ευρώ, που με φορολόγηση 25% ,υπολογίζονται σε 15,6 δις ευρώ χαμένα απο τον προυπολογισμό του κράτους

Η μείωση λοιπόν των δανείων, πού όλοι επιθυμούμε, αν δεν συνοδευτεί απο ανάπτυξη και αύξηση των δημόσιων εσόδων (πάταξη φοροδιαφυγής) θα οδηγήσει σε μείωση του ΑΕΠ και κατα συνέπεια του βιωτικού επιπέδου του Ελληνικού λαού.

καλό κουράγιο Ελληνες.